කොළඹ කොටුවෙන් පොලොන්නරුව බස් එකට නැග්ගේ මහරෑ නමයට විතර. තට්ට තනියම මෙච්චර දුරක් යනවමයි. හෝටලේ තේ හදන පියසේන අයියත් එක්ක කොළඹ කොටුවට ආවා. පියසේන අයියට පේන්න බස් එකේ සීට් එකක වාඩිවෙලා ඔහු දිහා බලාගෙන හිටියා. ඌත් පෝලිමේ ඉස්සරහට වෙලා ඉන්නවා.
"ඒ පකයා යන්නෙත් නෑ යන හුත්තක"
ඈ හිතින් බැන බැන ඉද්දී බස් එකේ කොන්ද එක්ක මොනවද කුටු කුටු ගාලා තේ කඩ පේලිය පැත්තට ගියා. සමහර විට බස් එක පිටත්වෙන වෙලාව අහන්න ඇති. ලැබිච්ච අවස්ථාවෙන් තඩි ට්‍රැවලින් බැග් දෙකත් උස්සගෙන ඈ බස් එකෙන් බැහැලා මොනරාගල කිව් එකේ ගහලා තියෙන බස් එකට නැග්ගා. කොන්ද දත් තිස් දෙකම පේන්න හිනාවක් දාල තඩි ට්‍රැවලින් බෑග් දෙක උස්සගෙන පස්සට යන්න ඇත්තේ ලැගෙජ් එකට දාන්න වෙන්න ඇති. ඒත් ඇගේ ඇස් පියසේන අයිය රිංගපු තේ කඩෙන් ඉවත් කරගත්තේ නෑ. වැඩි වෙලාවක් නොයාම පොලොන්නරුව බස් එක පිටත්වෙන්න ඉස්සරහට ඇද්දුවා. තේ කඩේ ඇතුලේ හිටිය පියසේන අයියා එළියට ඇවිත් බස් එක දිහා බලාගෙන ඉදලා පලතුරු කඩ ලගින් නොපෙනී ගියා. ඈ කොන්ද කෙලින් කරනවත් එක්කම මොනරාගල බස් එකත් ස්ටාර්ට් කරා. ඈත් සීට් පේලි දෙක මැද උඩ පොල්ල අල්ලගෙන හැන්ඩ් බෑග් එකත් කරට දාගෙන බුක් කරපු පස්සෙම සීට් එකේ මුල්ලටම ගියා. තව විනාඩි දහයක් පරක්කු වුනා නම් ඇගේ ෆැලැන් ඔක්කොම වතුරේ. එත් ඇගේ කරුමේ ඈ හිතපු තරම් අකාරුණික නෑයි ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ තේරුනා. ඈ බුක් කරපු පස්සෙම සීට් එකේ අනිත් පැත්තේ පෙට්ටි වගයක් ගොඩ ගහලා. ඈමුල්ලම බුක් කරෙත් මීට වඩා හොද තැනක් නැති හින්දා. හැබැයි මේ ෆැලැන ගැහුවේ ඈ නොවෙ ඇගේ බොක්කේ යාලුවා ඕෂධී. ඈත් ඇගේ පියා වගේම නීතීඥවරියක්.
කොටුවෙන් බස් එකේ සීට් පිරෙන්න මිනිස්සු හිටියත් වැල්ලම්පිටියට එද්දී ඇගිල්ලක් ගහන්න ඉඩ මදි කට කපලා සෙනග. රෑ දහයත් පහුවෙලා හින්දා බස් එක පිටත්වෙලා ටිකකින් වගේ නින්දකුත් ගියා. කාගෙදෝ අතක් කලවා වල ඇතිල්ලෙනවා වගේත් දැනුනත් ගනන් ගත්තේ නෑ. ස්කර්ට් එක උඩින් තියෙන අත ටිකක් රළු අතක්. කොට ස්කර්ට් එකත් කලවේ උඩටම ඇකිලිලත් එක්ක. පස්ස උස්සලා ස්කර්ට් එක හදන්න හිතුනෙත් නෑ. බස් එකේ ලයිටුත් ඕෆ් කරලා හින්ද පේන්නෙත් නෑ. මෙච්චර වෙලා ඉස්සරහ විදුරුවට ඔලුව ගහගෙන හිටපු ඈ පස්සට හේත්තු වුනේ මොකාද කියලා බලන්නත් එක්ක. හිකිලා තියෙන්නේ රැවුලවත් ඇවිත් නැති පොඩි කොල්ලෙක්. ඈ පස්සට වෙද්දී ඌ අත කලවය උඩින් ගත්තා බයටම. ෂික් අපරාදේ හිටියා විදියට හිටියනම් කියලත් හිතුනා. ඈට හිතුනෙම මැන්ටල් පොරක් කියලමයි. ඒ තරමට කොල්ලගේ අත ගොරෝසුයි. කම්මැලි කමේ යන එකේ හොද ෆන් එකක් ගන්න තිබ්බා . එත් ඉතින් එහෙම අල්ලන්න දෙන්න පුලුවන්ද. ඈ පස්සට හේත්තු වෙච්ච ගමන් අහිංසක හිනාවකුත් දැම්මා. පොඩ්ඩක් මලත් පැන්නා ඇයි අප්පා ඒ නින්ද දිගට ගියා නම් පැය දෙක තුනක නින්දක් නෙහ්. කඩුවෙලින් තවත් බස් එක ලෝඩ් වුනා. කට කපලා බස් එකේ සෙනග. පොල් පටවපු ලොරියක් වගේ.
"අක්කා කොහේ යන්නේ"
පොඩි එකා කතා කරපු හැටියෙන්ම තේරුනා ඌ ටවුන් වල එකෙක් නොවේ විත්තිය.
"ගෙදර"
ඌ ආයෙත් අර මෝඩ අහිංසක හිනාව දැම්මා. පොඩ්ඩක් ගැම්මක් අරන් ටිකක් තදින් කියපු හින්දද කොහේද ඌ ටිකක් සයිලන්ස් වුනා. ඌගේ හිනාව දැක්කාම පවු කියලත් හිතුවා.
"කෙහේටද මල්ලී යන්නේ"
හඩ බාල කරලා ඇහුවේ මොනරාගලට වෙනකම් යන්න ඕන හින්දා.
"දොඹගහවෙල අක්කන්ඩිලහ"
බස් එක ඇතුලේ කරුවලට පොඩි එකා හරියට නොපෙනුනත් කටහඩින් අවුරුදු දාසයක දාහතක කොල්ලෙක් වෙන්න ඇතියි ඈට හිතුනා.
"අක්කා කෙහේ යනවයි"
"මොනරාගල"
බස් එක හංවැල්ලට එද්දී හිටගෙන හිටපු මිනිස්සුන්ගෙන් ටික දෙනෙක් බැහැල ගිහිල්ල. කොන්දත් ඉස්සරහ ඉදන් ටිකට් කඩාගෙන එනවා.
"මෙහේ කොහේද ගියේ"
"අම්ම බලන්න ගියා"
"අම්ම ඉන්නේ කොළඹද"
"ස්පිරිතාලේ.. මොනරාගල ස්පිරිතාලෙන් කොළඹට මාරු කරා"
කොල්ල ගැන අනුකම්පාවක් දැනුනේ එතකොට. ඈ ඉන්නේ පිටුපස්සෙම සීට් එකේ මුල්ලෙ දොර පිටුපස්සේ හින්දා කරුවලට කොල්ලගේ මුහුණ පේන්නෙත් නෑ. කොල්ල එන්න ඇත්තේ වැඩිමහල් කෙනෙක් සමග වෙන්න ඇතියි ඈට හිතුනා. කොන්දා ඉස්සරහ ඉදන් ටිකට් කඩාගෙන පිටුපස්සට එද්දී ඒකා පස්ස උස්සලා පර්ස් එක ඇද්දා.
"කවුරු එක්කද ආවේ"
"තනියම"
"ගෙදර යන්නෙත් තනියමද"
"ඔව්"
ඈ කොල්ල දිහා ආයෙත් බැලුවා. කොන්දා ටිකට් කඩාගෙන යන හින්දද කොහේද බස් එකේ ලයිට් දාල තිබුනා. කොල්ලගේ මූන දැක්කාම ඇත්තටම පුදුමයි. බොකුටු කොන්ඩේත් එක්ක කෙල්ලෙක්ගේ වගේ ලස්සන මුහුනක්. පින්පල් එකක් වත් නෑ. වාත්තු කරා වගේ සුදුම සුදු මුහුණක්. පීදීගෙන එන චූටි රැවුල නොතිබුනානම් ඇත්තටම කෙල්ලෙක් වගේ.
"ස්පිරිතාලේ ඉදන් ආවෙත් තනියමද"
"ඔව් දැන් මට පුරුදුයි වෙනදාට එන්නේ සෙනසුරාදා අද පෝය හින්ද සිකුරාදා ආවා ස්කෝලේ නිවාඩුයි නෙහ්"
කොන්දා ලගටම ඇවිල්ලා. ඈ බුක් කරපු කොලේ පෙන්නුවා.
"මොනරාගල"’
කොල්ල දාහේ කොලයක් දික් කරද්දී ඒකගේ අතින් ඇල්ලුවා.
"ඉන්න මන් දෙන්නම්"
ඒකගේ අත්ල කරගැට වලින්ම ගොරෝසු වෙලා.
"මේකෙන් ගන්න"
"ඕනෑ නෑ අක්කා මයි ලග සල්ලි තීනවා"
කොන්දත් ඇගේ පන්දාහට මාරුත් දීල පස්සේ දොරත් ලොක් කරලා ඉස්සරහට ගියා. ඒක නම් ලොකු දෙයක්.නැත්නම් බස් එකට නගින උන් රැදෙන්නෙම පස්සෙමයි. කොල්ලගේ අල්ල ගත්ත අත අතාරින්න හිතුනෙම නෑ.
"ඇයි මෙච්චර අත ගොරෝසු"
ඈ සිනිදුවට කොල්ලගේ අල්ල පිරිමැද්දා.
"හේනේ වැඩ කොරොත් විතරයි අපිට සල්ලි එන්නේ"
කොල්ලා ගිරවා වගේ ඔක්කොම කියාගෙන ගියා. කොල්ලගේ නම සුරාජ්. තාත්තා අවුරුදු කිහියකට කලින් මැරිලා. අම්මගේ බඩ රිදිල්ලක් අරන් මොනරාගල ස්පිරිතාලෙට ඇතුල් කරලා. මොනරාගලින් කොළඹ මහ ස්පිරිතාලෙට යවලා. බඩේ ගෙඩියක්ලු. කොල්ල මේ විස්තරේ කියලා ඉවරවෙද්දී බස් එක කොස්ගම කිට්ටුවටම ඇවිත්. කොල්ල හිතාගෙන ඉන්නේ ඈ ගාමන්ට් කෙල්ලෙක් කියල. ඔහුට එහෙම හිතන්නම ඉඩදීලා ඈ නිහඩ වුනා.
"අක්කා මට ඔතන දෙනවයි"
කට්ට කරුවලේ මෙලෝ දෙයක් පේන්නේ නැතිඑකේ මුල්ලේ සීට් එක ඉල්ලන්නේ ඇයිදැයි ඇයට පොඩි ගැටලුවක් වුනා.
"ඇයි ඒ.. මෙතන නම් දෙන්න බෑ"
"ඊයේ රෑ බස් එකේ ආවේ හිටගෙනමයි පොඩ්ඩක් වත් නිදාගන්න බැරිවුනා"
"මෙතන දෙන්න බෑ ඔයා ඕන්නම් මගේ උකුල උඩ ඔලුව තියාගන්න"
ඈ එහෙම කිව්වේ කුප්පකමකට නොවේ. ඇත්තටම කොල්ලගැන දුක හිතිලා. ඈ උකුල උඩ තිබ්බ හෑන්ඩ් බෑග් එක සිට් එකේ මුල්ලෙන් තිබ්බා. කොල්ල ආයෙත් අර අහිංසක හිනාව දාලා ඇගේ උකුලෙන් ඔලුව තියාගත්තා. පිටුපස්සේ දිග සීට් එකේ මුල්ලෙම පෙට්ටිවගයක් ගොඩ ගහලා තිබ්බ හින්දා කොල්ල කකුල් දෙකත් සීට් එක උඩට අරන් ඇල අතට හාන්සි උනා කොල්ල ඔලුව තියා ගත්තේ ටිකක් අමුතු විදිහට. හරියට ඇගේ කොල්ල උකුල උඩ බුදියගන්නවා වගෙ. ඇදගෙන හිටියේ ටී සර්ට් එකක්. ඈ කොල්ලගේ කිහිල්ලට යටින් ටී සර්ට් එක උඩින් අත තියාගෙන බස් එකේ මුල්ලට හේත්තුවුනා. කොල්ල ටිකක් කෙට්ටු වුනාට ඇග හැදීගෙන එන වයස. බස් එකත් වේගේ වැඩිකර කර හඩදීගෙන යන්න ගත්ත. ඒකේ හෝන් එකනම් එපාම කරපු හෝන් එකක්. පාර දෙපැත්තේ ගෙවල් වල උන් කොහොම බුදියනවද දන්නේ නෑ මුන් මෙහෙම පලාතටම ඇහෙන්න හෝන් ගහන්න ගත්තාම. වංගු ගද්දී බස් එක ඇඹරිලත් යනවා. පාර නිකන් මුන් හදපු පාරවල් වගේ. කොල්ල දෙතුන් පාරක් විසිවෙන්නත් ගියා ගන්න වංගු වලට. බැරිම තැන ඌ නැගිට්ටා.
"ඇයි නින්ද යන්නේ නැද්ද"
"නෑ නෙහ්..ඒ.."
බස් එක වංගු ගන්න වේගෙට මොන නින්දක්ද පවු කොල්ලා.
"අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදාගන්න"
කොල්ල ආයෙත් සැරයක් අර අහිංසක හිනාව දැම්මා.
"මන් හින්දා අක්කටත් කරදරයි"
"ඒකට කමක් නෑ"
කොල්ල අනිත් පැත්ත හැරිලා ඇගේ බඩ පැත්තට මුහුණ තියාගත්තා. බස් එක වංගු ගන්න පාරට කොල්ල ඇගේ බද වටා අතදාල ඈට තවත් තුරුල් වුනා. ඈත් සීට් එකේ මුල්ලට ඔලුව තියාගෙන හිටියත් කොල්ලගේ මුහුණ බඩේ වදිද්දි පොඩි කිතියක්ද දැනුනා.ඈ කොල්ලගේ බොකුටු කොන්ඩෙ සිනිදුවට අතගාගෙන ඇස් වහගත්තා. පොඩි පොඩි නගර ගම් පහුකරගෙන බස් රථයත් වේගෙන් ඉස්සරහට යනවා. කොල්ලා බ්ලවුස් එක යටින් ඈව බදලා අල්ලාගෙන හිටියත් ඈ ගනන් ගත්තේ නෑ. ඈ පොඩ්ඩක් නැවිලත් බැලුවා ඒකා නිදිද නැද්ද කියලා. ඇත්තටම නින්ද ගිහින්. ඈත් පිටුපසට ආයෙත් හේත්තුව දාගෙන ඇස් තදකරගත්තා.
බස් රථය වේගයෙන් ඉස්සරහට යද්දී ඈට නින්දක් එන්නෙම නෑ. පරන සිද්දි ඔක්කොම සිහිපත් වෙන්න ගත්තා. උකුලේ නිදාගෙන ඉන්න සුරාජ් හුස්ම ඉහළ පහල දාන අයුරු ඇගේ අල්ලට දැනෙනවා. එක විදියට ඉන්නත් බෑ. වේගයෙන් වංගු ගද්දී එහේට මෙහේට විසිවෙනවා. ජනෙල් අතරින් ගහපු ඇලුමිනියම් යකඩ පටිය එක අතකින් අල්ලාගෙන අනිත් අතින් සුරාජ්ගේ කොන්ඩේ අතගගා කල්පනාවට වැටුනා.
ඈ අංජලී කෞමිනී සකලසුරිය. සිරිසේන සකලසූරිය සහ මාලතී සකලසූරියගේ එකම දරුවා. විසි හත් හැවිරිදි තරුණියක්. ගෙවල් තියෙන්නේ මිරිහානේ. නුගේගොඩ ප්‍රසිද්ධ බාලිකාවකින් ඉගෙන ගෙන කැම්පස් ගියා. සිරිසේන සකලසූරිය මිය යද්දී අංජලී කැම්පස් එකේ ෆයිනල් ඉයර් එකේ ඉගෙන ගන්නවා.
"ජනජය"
හෝටලය මුලු කොළඹම හොල්ලගෙන හිටපු හෝටලයක් සුපිරිම තත්වයේ තිබ්බ හෝටලයට මොකක්ද වුනේ කියලා දන්නේ සිරිසේන සකලසූරිය විතරමයි. අවසානයේ ඔහු මිය ගියේ ඈවයි මාලතීවයි පාරට වැටෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී. ඔහුගේ තුන්මාසේ දානේ අන්තිමට දෙන්න වුනේ පන්සලට. විරාජමානව හිටපු සකලසූරියල ඒ මාස තුන ඇතුල වැටෙන්න පුළුවන් අන්තිම පහලටම වැටුනා. වෙන උන් ඩිග්‍රිය අරන් එළියට ගියේ මුලු ලෝකෙම දිනුවා වගේ වුනත් අංජලි කෞමිනී සකලසූරිය ගෙදරට එද්දී තිබුනේ ඔන්න ඔහොම තත්වයක්. කොයි මොහොතේ බැංකුවෙන් ඇවිත් එළියට ඇදලා දමයිද කියන බියෙන් සැකෙන් හැම වෙලාවෙම හිත හිතා හිටපු කාලයක්. ඔය කාලේදි සිරිසේන සකලසූරියගේ අතවැසියා වගේ හිටපු ලියන මහත්තයා කතරගම සිරිල් මුදලාලිව ගෙදරට එක්කගෙන ආවා. සිරිල් මුදලාලි අවුරුදු පනහක් විතර මැදිවියේ හිටපු තඩි බඩක් තිබ්බ මිනිහෙක්. එක් කම්මුලක දිගට තිබ්බ කැපුම් පහර ඔහුගේ මුහුනට බිය දනවන ස්වරූපයක් එක් කරා. කොන්ඩේ පස්සට පීරුවත් ඔලුගෙඩිය මැද තිබ්බ තට්ටේ වැහෙන්න කෙස් ගස් ටිකත් මදි. බෙල්ලක් නෑ වගේ. ලියන මහත්තයා එක්ක ආවත් උන්දෑ කිහිප වතාවක් අංජලී දිහා රබර් ඇහැ දානවා මාට්ටු වුනත් වෙනදා වගේ ඈ රවලවත් බැලුවේ නෑ. වෙන දෙයක් හින්ද නොවේ ඇයයි මාලතීයි ඒ තරමට අසරණ වෙලා හිටියේ. මේ දවස්වල තමයි ගුරු පත්වීම් ගැසට් කරලා තිබුනේ. සිරිසේන සකලසූරිය ඔලුව උඩ තියන් හිටපු ලොකු ලොකු යාළුවන්ට කිව්වා ගුරු පත්වීම ගන්න උදව් කරන්න කියලා. එකෙක් ඇහැ ඇරලා බැලුවේ නෑ.ඇගේ බොක්කේ යාළුව ඕෂධීගේ තාත්තත් රට සවාරියක් ගිහිල්ලා. හැබැයි ඒ වෙලාවෙත් ලියන මහත්තයා මග ඇරියේ නෑ. සිරිල් මුදලාලි ලවාම කොහොම හරි ලිස්ට් එකට නම දම්මව ගත්තා
සිරිල් මුදලාලිට හෝටලය බද්දට දුන්නත් ණය වාරිකය ගෙවනවා හැර වෙන දෙයක් කරන්න බැරිවුනා. බැංකු ණය රී සෙඩුල් කරන්න බැංකුව එකග වුනේ ගත්ත ලෝන් එකෙන් 50% ගෙවනවා නම් විතරයි. ඉන්න ගෙය විකුණනවා හැර වෙන විකල්පයකුත් නැතිවුනා. නීතිමය බදාවක් තිබ්බ හින්ද හෝටලේ විකුණන්නත් බෑ. ලෝන් එකට ඇපේට තියලා තිබ්බෙත් මිරිහානේ ගෙදර පිටුපස්සේ ඉඩම. ගෙදර ඉඩමයි වත්තයි තිබුනේ ඔප්පු දෙකකට. බැංකුවට තියල තිබ්බ ඉඩම අරන් තිබ්බේ ගෙයි හැදුවටත් පස්සේ. අනික හෝටලය අංජලීගේ නමට ලියලා තිබුනේ ඇගේ සීයා. ඒක ඈ දැන ගත්තෙත් සිරිසේන මුදලාලි එක්ක ණය ගන්න බැංකුවට ගියාට පස්සේ. සීයා ඇගේ නමට හෝටලේ ලිව්වේ මොන හේතුවකටද කියන්න මාලතීවත් දන්නේ නෑ. ඈට මතකයි ණය ගන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී සිරිසේන සකලසූරිය එක්ක බැංකුවට ගිහිල්ලා මොනවදෝ පේපර්ස් වගයකට අත්සන් කරගෙන ගියා. පියාගෙන් ඒ ගැන ඇහුවත් ලෝන් එක ගැනවත් හෝටලේ අයිතිය ගැනවත් මුකුත් කිව්වේ නෑ. ගෙදර ආවට පස්සේ දැන ගත්තා. පදිංචි නිවස විකුනන්න හිතුවත් මෙච්චර ඉක්මනට කවුද ගන්න ඉන්නේ. පත්තරේට දැම්මත් වැඩක් වුනේ නෑ. ඉල්ලන්නෙම අඩු ගානට. එතනදිත් ඉදිපත් වුනේ ලියන මහත්තයා. ගේ ගන්න ඉදිරිපත් වුනෙත් වෙන කවුරුත් නොවේ. සිරිල් මුදලාලිමයි. කියපු ගානට වඩා ගොඩක් අඩුවෙන් දෙන්න වුනෙත් බැංකුවෙන් නිතර නිතර කරපු බලැපෑම් නිසාමයි. අනික සිරිල් මුදලාලි ගුරු පත්වීම් දෙන ලිස්ට් එකට නම දාගන්නත් කරපු උදව් නිසා ඔහුගේ ගානට නොදී ඉන්නත් බැරි වුනා.
බැරිම තැන මිරිහානේ ගෙදර සිරිල් මුදලාලිටම විකුණිලා ගියා. ගත්ත මුදලින් සිරිසේන සකලසූරිය ගත්තා ලෝන් එකෙන් භාගයක් ගෙවලා හෝකන්දර නිවසක පදිංචියට ගියා. හෝටලය බදු දීපු කුලියෙන් ඉතිරි බැංකු ණයයි ගෙවල් කුලී ගෙව්වට පස්සේ ඉතිරි මුදල කන්න බොන්නවත් ප්‍රමාණවත් වුනේ නෑ. ඔය කාලෙදී මාලතීත් ලෙඩ වෙන්න ගත්තා. ප්‍රශ්න දවසින් දවස වැඩිවුනා මිසක් අඩු වුනේම නෑ.
අංජලී ඉස්සෙල්ලාම කොල්ලෙක් එක්ක යාළුවුනේ ඕලෙවල් ක්ලාස් එකේදී. එක එච්චර කාලයක් තිබුනේ නෑ. ඇඩ්වාන්ස් ලෙවල් වලදී ඒක අත් හැරලා අකලංක එක්ක සෙට් වුනා. අංජලී සිරාවටම කරන්න හිතාගෙන හිටියත් ඕෂධීයි ඈයි සෙට් වෙලා කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙච්ච එකට දීපු පාටි එකෙන් පස්සේ වෙච්ච සීන් එකට කොල්ලො අරහං වුනා. ඒ වෙද්දී ආඩම්බරකමයි උදච්චකමයි උපරිමයෙන් තිබ්බ කාලේ. ඇගේ උදච්ච්කමයි ආඩම්බර කමයි බැස්සේ කැම්පස් එකේ රැග් සීසන් එකේදී. රැග් සීසන් එක ඉවර වුනා විතරයි තිබ්බ ආඩම්බර කමයි උද්දච්ච කමයි ඩබල් උනා. රැග් සීසන් එක ඉවර වෙද්දී ඈව හැමදාම මඩව මඩව රැග් කරපු එකාගේ ජන්මාන්තර හතුරත් එක්ක එෆෙයාර් එකක් පටන් ගත්තේ අරූගෙන් පලිගන්නමයි. ඒක තිබුනෙත් මාස දෙකයි නැත්නම් තුනයි. ඈට පොඩි හරි අරියාදුවක් කැතවැඩක් කරොත් රිටන් එක දෙතුන් ගුණයකින් දෙන පුරුද්ද ස්කෝලේ යන කාලේ ඉදන් තිබ්බ දෙයක්. කැම්පස් එකේදී අද ඉන්න එකා එක්ක නොවේ හෙට ඉන්නේ. හැබැයි පෙම්වතුනුත් නොවේ. දෙතුන් වතාවක් පුක නටවලා ගද්දී කොල්ලො පස්සෙන් එද්දී උන්ව අල්ලේ නටවන්න ගත්තා. ඇගේ පර්ස්ට් ඉයර් එකේදි තමයි ඕෂධීගේ කීමට මිස් ශ්‍රිලංකා තරඟෙට ඉදිරිපත් වුනේ. සෙකන්ඩ් රනර් අෆ් වෙද්දී ඈ තවත් ආඩම්බර වුනා. ඇත්තටම කවුරුත් හිතුවේ පර්ස්ට් වෙන්නේ ඇය කියා. ඔගර්නයිස් කරපු උන්ටයි ජජ් බෝඩ් එකේ හිටපු උන්ටයි හුත්ත බදුදෙන්න ඈ කැමැති වුනේ නෑ. ඈ පස්සෙන් ආපු එවුන් හති වැටිලා නැවතුනා. උන් සමහර වෙලාවට ඈව මතක් කර කර අනන්තවාරයක් අතේ ගහන්න ඇති. අකලංක නිසා සිරා ලව් ඈට තිත්ත වහකඳුරු වුනා. සමහර උන් විභාගෙත් ඇනගත්තා. එත් ඈ නියම කාලෙට ඩිග්‍රයත් අරන් කැම්පස් එකෙන් එළියට ආව. උන් වගේ බෝඩ් එල්ලන් පාරවල් වල කුණු වතුර නාන්න ගියේ නෑ නියමිත කාලෙට ඩිග්‍රය අරන් පිටවුනා. ටොයොටා කොරොල්ලා එකෙන් කැම්පස් එකට එන අංජලී ඒ වෙනතෙක් බස් එකේ තෙරපිලා ගිහිල්ලා තිබුනෙම නෑ. මෙහෙම විරාජමානව කොල්ලො පඩේකටන් ගනන් නොගෙන හිටපු ඈට කැම්පස් එකෙන් ඩිග්‍රය අරන් ගෙදරට ආවේ කට කපලා සෙනග පිරිච්ච බස් එකේ නාකි පොරවල්ගේ ජැක් වැදි වැදී. මේවා මතක් වෙද්දී ඈට පට්ට දුකයි.
එදා සිකුරාදා දවසක්. එතකොට ඈ සහ මාලතී හිටියේ හෝකන්දර කුලියට ගත්ත ගෙදරක. ගෙදර හාල් ඇටයක්වත් තිබුනේ නෑ. වෙනදා කඩේ යන්නේ මාලතී වුනාට එක දිගට ලෙඩ වෙච්ච නිසාම යන්න වුනේ අංජලීට. අතටම තිබ්බේ රුපියල් තුන්සීයයි. මොනව කරන්නද ඕක උස්සගෙන පාර දිගේ පයින් එන්නත් බෑ. ඈ කැම්පස් අරන් ගිය බැග් එක අරන් ගියේ වෙන කරන්න දෙයක් නැතිකමට. පාර දිගේ ආවෙත් මෙහෙම අමාරුවේ දාල මියගිය පියාටත් හිතින් බැන බැන. ගෙවල් ලගට එද්දී දැක්ක යතුරු පැදිය ඈ හදුන ගත්තා. වෙන කවුද ලියන මහත්තයා මිසක්. ඈ නිවසට ගිය ගමන් ඔහු කතාව නැවැත්තුවා. ඈ ලියන මහත්තයාට හිනාවක් දාල කුස්සියටම ගියා.
"එහෙනම් මාලතී නෝන මම යන්නම් බේබිත් එක්කම කතා කරලා තීරණයක් දෙන්න. ඇත්තටම මට දුකයි මාලතී නෝනල මෙහෙම ඉන්න එක. බේබිගෙත් කසාද බදින කාලේත් හරි නෙහ් ඉස්සරහ ගැනත් හිතලා තීරණයක් ගන්න. මුදලාලි මහත්තයා හදපු ගෙදරට යන්නත් පුළුවන් වෙනවා කවද හරි මේවා අයිති වෙන්නෙත් අංජලී බේබිගේ දරුවන්ට නෙහ්"
කුස්සියේ හිටපු අංජලීට මේ කතාව ඇහුනා. විශේෂයෙන් අන්තිමට කියපු කතාව ඇහිච්ච ඇගේ ඇස් වලින් කදුළු පැන්නා.
"කරුමේ...හුත්තේ කරුමේ..යකෝ මෙහෙමත් කරුමයක්"
ඇගේ හිත කෝපයෙන් පිපිරුනා. ඒත් අනිත් පැත්තෙන් කන්න බොන්න විදියක් නෑ. අලුතින් ඇදුමක් ගත්ත කාලයක් මතක නෑ. ගොඩ යන්න පුළුවන් එකම විදිය ලෙස පෙනුනෙත් ලියන මහත්තයගේ යෝජනාව විතරමයි.
"මොනවද ඔය කරන්නේ වතුර බිල ගෙව්වෙත් නැ මාස දෙකකින් හෙට අනිද්දා ලයිටුත් කපල යාවී"
ටැප් එක ඇරල බව දැක්කේ එතකොට. තියෙන ප්‍රශ්න එක පිට එක ගොඩගැහෙනවා මිසක් එකක්වත් විසදෙන පාටක් තිබුනෙම නෑ.
"ලියන මහත්තයාගේ ප්‍රොපෝසල් එකට මන් කැමති අම්මේ"
ඈ එහෙම කියාගෙනම මාලතී දිහාවත් නොබලා කාමරයට දුවගෙන ගිහින් ඇදට පැන්නා. ප්‍රශ්න වලට තියෙන විසදුම් වලට අඩනවා හැර වෙන විකල්පයක් තිබුනෙම නෑ.
වේගයෙන් ගිය බස් එක ගමන අඩාල කරල නැවත්තුවා. කොන්ද පිටුපස්සට ඇවිත් පස්සෙ දොරත් ඇරියා. බස් එක තේ බොන්න නවත්වලා. ඒත් තවම සුරාජ් නිදී.
"මල්ලී.. නැගිටිනවා.. හලෝ"
ඈට යන්තම් මුත්‍රා බරකුත් දැනුනු හින්දා සුරාජ්ව නැගිට්ටවන්න වුනා. ඒකත් නැගිටලා ඇස් දෙක ඇරලා බැලුවා.
" අම්මෝ කුරුවිටටත් ඇවිත්"
සුරාජ් කිහිප වතාවක්ම මොනරාගල කොළඹ ආව ගිය බව ඒ කතාවෙනුත් පැහැදිලි වුනා. අංජලී ඔහුවත් ඇදගෙන ටොයිලට් පේලිය දිහාවට ගියේ හොද යාළුවෙක් වගේ. ටොයිලට් නම් ගන්න දෙයක් නෑ. හුජ්ජ ගද එළියටත් එනවා. අංජලී වැඩේ කරලා එනකම් ඔහු ගියා පිරිමි ටොයිලට් පැත්තට.
" අක්කා තේ එකක් ගේන්නද"
"මගේ ලග බිස්කට් ඇති මේ බෝතලේට තේ එකක් දාගෙන එන්න"
බෑග් එකෙන් සුරාජ්ට උණුවතුර බෝතලේ අරන් දුන්නා. සුරාජ් බස් එකෙන් බැහැලා ගියේ පුරුදු කාරයෙක් වගේ.
විනාඩි විස්සකට විතර පස්සේ බස් එක ආයෙත් පිටත් වුනා.
"අනේ අක්කා මට ඔතන දෙනවකෝ"
"බෑ.. ඔයයි හොදට නිදාගත්තා මට තමයි නින්ද ගියේ නැත්තේ"
"ඉතින් ඔයයි මගේ උකුල උඩින් ඔලුව තියාගෙන නිදාගන්න"
"බෑ.. මට නිදිමත නෑ.. ඇයි මෙතනම ඉල්ලන්නේ"
"නිකන් එළිය දිහා බලාගෙන ගියාම දුක නැතිවෙනවා"
" දුක.. ඔය වයසට මොන දුකක්ද"
"ඒ වුනාට මට දුකයි අප්පොච්චා වගේම අම්මත් අපිව දාල ගියොත් පොඩි අක්කයි මායි තනිවෙනවා පොඩි අක්කා"
කියන්න ගිය එකත් හිරකර ගත්තා. සුරාජ්ගේ කතාවට අංජලීට ගොඩක් දුක හිතුනා.
"ඔයා පැටියෝ එන්න මගේ උකුලට"
සුරාජ් කෙට්ටු වගේම අංජලීට වඩා චුට්ටක් මිටියි. හැබැයි කොල්ල උස් මහත් වෙන කාලේ. ඈ සුරාජ්ව ඇදලා ඇගේ උකුලින් වාඩිකර ගෙන ඔහුගේ උරහිසට නිකට තියාගත්තා.
"එහෙම අම්මා නැතිවෙන්නේ නෑ ඔයා බයවෙන්න එපා"
සුරාජ් ඇගේ බෙල්ලට ඔලුව තියාගෙන මුහුණ ඇගේ මුහුනේ ගාවද්දී අමුතුම ෆීලින් එකක් දැනුනා. ඔහුගේ මුහුනයි ඇගේ මුහුනයි ගෑවෙද්දී මුලින් කිතියක් දැනුනත් එය උණුසුමක් දැනෙන්න ලොකු වෙලාවක් ගියේ නෑ. අංජලී ඔහුගේ බඳ වටා අත් යවලා ඔහුව තවත් ඇගට තද කරගත්තේ අමුතුම ෆීලින් එකක් දැනින නිසා. එක වරම බෙල්ලට දැනිච්ච හීතලට ඈ ගැස්සිලා ගියා.
සුරාජ් දෙතොල් තියලා බෙල්ලට තද කරන් ඉන්නවා.
"ඔය මොකද කරන්නේ"
"ඔයා හරි හොදයි අක්කේ පොඩි අක්ක වගේ"
"ඒක හින්නද මගේ බෙල්ල ඉම්බේ"
"ඔව් ඇත්තමයි කියන්නේ ඉබින්න නොවෙ ලෙවකන්න හිතෙනවා"
සුරාජ් එහෙම කිව්වේ ආදරෙන් මිසක් වල්හිතකින් නොවේයි.
"ඇත්තට වෙන මොනවත් එපාද"
"ඒ කිව්වේ"
"මූන ලෙවකන්න අරන් කොහෙන් නතර වෙයිද දන්නේ නෑ නෙහ් ඉස්සෙල්ලා මගේ කකුල් අතගෑව වගේ"
සුරාජ් ඒකට නම් ලැජ්ජා හිතුනා. ඔහු ගොත ගගහා දෙන්න උත්තර හෙව්වා.
"නෑහ්.. අනේ.. එහෙම කරේ නෑ කකුල උඩින් අත තිබ්බා විතරයි"
"අනේ පලයන් කොල්ලෝ යන්න බොරු නොකියා.. අත ඇල්ලුවේ නැත්නම් කොහේ නැවතෙයිද දන්නෙහ් නෑ"
සුරාජ් තවත් අසරණ වුනා.
"අනේ.. සමාවෙන්න අක්කා.. "
"කමක් නැ.. එකෙන් අපි යාලු වුනා නෙහ් බහින්න කලින් ගෙදර ඇඩ්‍රස් එක දෙන්න නිවාඩු දවසක ඔයාලහ එන්න බලන්නම්"
අංජලී එහෙම කියලම සුරාජ්ගේ මුහුන ඉම්බා. ඇත්තටම කෙල්ලෙක් වගේ. ඈට මතක් වුනේ නිෂාධිවයි ඕෂධීවයි. සුරාජ්ගේ සුදු මුහුන ඉබින්න ඈට හිතුනේ මූන දැක්ක වෙලේමයි. සුරාජ්ට ඒක නම් කොළ එළියක් දැල්ලුවා වගේ. හිනාවෙලාම ඔහුත් ඇගේ මුහුන ඉම්බා. ආයෙත් සැරයක් ඈත් මුහුන ඉම්බා තරගෙට වගේ. එකපාරටම සුරාජ් අංජලීගේ බෙල්ල වගේ අතදාගෙන ඉබගෙන ඉබගෙන ගියා. දෙන්නගේ දැගලිල්ලට ඇගේ කොන්ඩෙත් අවුල් වෙලා එළියට පැන්න හිනා හඩ බස් රථයේ හඩට යටපත් වෙලා ගියා. ඇගේ අත සුරාජ්ගේ කලිසම උඩට ගියේ දැගලිල්ල නිසාමයි. අතට දැනුන දෙයින් ඈ ගැස්සිලා ගියා. කොල්ලගේ ගොනා කාණුවට වැටිලා. කොල්ල පොඩි වුනාට වැදිච්ච එක නම් පොඩි නෑයි අතට දැනුනා. ඒක හොදට පිම්බිලා දරදඩු වෙලා.
"මේකා ජොකෙක් වත් ඇදලා නැද්ද"
ඈට පොඩි සැකයක් වගේම ආශාවකුත් ආවා. කරුවල හින්ද පේන්නෙත් නෑ. ඈ අවුල් වෙච්ච කොන්ඩේ අතින් හදල සුරාජ්ගේ මුහුනට උම්ම එකක් දෙන්න හැරෙද්දි ඔහුත් මුහුන ඈ දිහාවට හැරෙව්වා. ඇගේ තොල් වලට තෙරපුනේ ඔහුගේ මුහුන නොවේ කෙල්ලෙක් වගේ රෝස පාට තොල්. ලැබිච්ච පිනා ශොට් එකෙන් ඔහු නිකන් හිටියෙත් නෑ. ඇගේ යටිතොල සුරාජ්ගේ දෙතොල් අතර හිරකර ගත්තා. ඈ එක්වර මුහුණ ඉවත් කරගන්න හැදුවත් ඊට කලින් ඔහු ඉස්සර වෙලා අංජලිගේ බෙල්ල වටා දෑත් යවලා අල්ලගත්තේ හෙල්ලෙන්නවත් බැරිවෙන්න. ඇගේ යටිතොල සෙමින් උරාගෙන යද්දී ඈ ඉබේටම අකර්මණ්‍ය වුනා. අංජලීට ඒ සැප දැනුනේ ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ. ඕෂධීගේයි ඇගෙයි කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙච්ච පාටිඑක දවසේ අකලංක දුන්නු සැප මැවි මැවී පෙනුනා. සුරාජ් ඇගේ දිව උරන ගමන් බ්ලවුස් එක උඩින් තනේකුත් මිරිකනවා. ඈ ඔහුගේ පපුව අල්ලගෙන හිටපු අත පහලට දාල කලිසම උඩින් පොල්ල ඇල්ලුවා.
"අම්මට හුඩු ඒකේ සයිස් එක අකලංකගේ පොල්ල පරාදයි හුත්තෝ"
අඟල් හයකට හතකට වඩා දිගයි වගේම මහත වගේ අතට දැනුනා.
"දැන් ඉතින් මොන හුත්තක්ද"
කොල්ලගේ ශිපර් එක පහලට දාල පොල්ල අල්ල ගත්ත. ඇගේ අතෙන් එකයි. කොල්ල ඇගේ තොල් උර උරා දිව ඇදල උරගෙන ගියේ පලපුරුදු කාරයෙක් වගේ. අංජලීත් දිව හොදට එළියට දාන ගමන් අතේ ගහන්න ගත්තා. සුරාජ් නවත්වපු ගමන් අංජලී ඔහුගේ දිවයි තොල් දෙකයි උරා උරා අතේ ගහන වේගේ තවත් වැඩිකරා. කොල්ලට යන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී බස් එකේ වේගේ ටිකෙන් ටික අඩුවෙලා යනවා. බස් එක රත්නපුරේටත් ඇවිත්. අංජලී තොල් ඔහුගෙන් අයින් කරගත්තේ අතින් පපුවට දෙතුන් වරක් ගැහුවට පස්සේ. ඒක පට්ට තොල් පට ලැවිල්ලක්. අකලංක පරාදයි හුත්තෝ..
"ඒ..යි.. මෝඩයෝ.. මිනිස්සු දකීවී"
ඈ හති ඇර ඇර කොල්ලගේ ඇඟිලි වලට ගැලවෙච්ච බ්ලවුස් එකේ බොත්තම් දාගෙන ගියා. ඌ බ්‍රා එක අස්සෙන් අතදාල තනේ මිරිකන්න ලෑස්ති වුනා විතරයි. කොන්දා එළියට බැහැලා කෑගහනවා.
"පැල්මඩුල්ල... උඩවලව.. වැල්ලවාය... මොනරාගල"
උගේ කටේ සද්දෙට බස් එකේ නිදාගෙන හිටපු එවුනුත් නැගිට්ටා. සුරාජ් ඇගේ උකුලින් අයින් වෙලා සීට් එකෙන් වාඩිවුනා. අංජලී ජනේල් වීදුරුව පොඩ්ඩක් ඇරියා.
"අම්මෝ .. තමුසෙ නම් මාරයි.. ඇත්ත කියනෝ තමුසෙට කෙල්ලෙක් ඉන්නවා නෙහ්"
"නැහ්.. "
"ඥැ.. නොවේ තමුසෙට ඉන්නවා..කෙල්ලන්ගේ තොල් උරලා හොදට පුරුද්දක් තියෙනවා"
"අනේ නෑ අක්කේ ඇත්තමයි.. මට කෙල්ලෙක් නෑ"
"අනේ මේ.. බොරු කියන්න එපා.. මටවත් එච්චර පුරුද්දක් නෑ"
"සත්තයි.. නැ..මට කෙල්ලෙක් නෑ.."
"යනෝ යන්න බොරු නොකිය ඇත්ත කියන කම් මගේ ලගට එන්න එපා මට බොරු කාරයෝ පේන්නම බෑ"
අංජලී දැතින් ඔහුව එහාට තල්ලු කරා. ඈට දුන්නේ සුපිරිම තොලක්. කැම්පස් එකේ කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙකුටත් තොල දීල තිබුනත් සුරාජ්ගේ තොල් පාරට ගහන්න තොලක් ඈට මෙතෙක් හමුවෙලා තිබුනේ නෑ.
"ඇත්ත..මයි.."
"අනේ මේ පැත්තකට වෙලා ඉන්නවද"
අංජලී බොරු තරහක් මවාගෙන ටිකක් සැරෙන් කිව්වා. සුරාජ්ට තේරුනා බොරු කියලා නම් ඈ ලගට කිට්ටුවෙන්නවත් බැරිබව.
"හරි මන් ඇත්ත කියන්නම් මම කෙල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙලා නෑ ඒත් තොල් උරලා තියෙනව"
අංජලී ඔහුව ගනන් ගන්නෙවත් නැතිව ජනෙල් කවුළුවෙන් එපිටහ බලාගෙන හිටියා.
"ඇත්..ත.."
අංජලී ඔහුව ගනන් ගත්තේම නෑ. ලගට එන එන හැම වෙලාවෙම එහාට තල්ලු කරා.
"මන් ඇත්ත කිව්ව කියලා ඔයා අදුනවැයි නෑ නෙහ්"
සුරාජ් කපටි වුනත් අංජලීගේ කනෙන් රිංගන්න බැරිවුනා. අනික ඇත්ත කිව්වත් හානියක් ඔහු දැක්කේ නෑ. අංජලීත් වෙනදා බස් එකේදි සෙට් වෙන අනිත් කෙල්ලනුත් අතර වෙනසක් දැක්කෙම නෑ.
"හරි මන් ඇත්ත කිව්වොත් මොනවයි මට දෙන්නේ"
අංජලීට ඕන තැනට සුරාජ් වැටිච්ච බව තේරුනා ඈ සුරාජ්ගේ ශිපර් එක උඩින් පොල්ලත් එක්කම අල්ලල ලගට ඇදලා ගත්ත.
"තමුසෙට දෙනවා...හොද කනේ පාරක්"
හිනාවෙලා හිමින් කියලා පොල්ල මිරිකුවා. ඇගේ උකුලට ඇදල අරගත්තත් පොල්ල අත හැරියේ නෑ. ශිපර් එක පහලට දාල ඇකිලිලා ගිය පොල්ල එලියට ඇදලා ගත්තා.
සුරාජ් ඇගේ බෙල්ල වටේ අතදාල බස් රථයේ වීදුරුව පැත්තට පිට තියාගත්තේ පලපුරුදු පෙම්වතෙක් වගේ.
"ඉතින් කියන්නකෝ මට මොනවද දෙන්නේ කියලා"
"මන් කිව්වේ හොද කනේ පාරක් දෙනවා කියලා දැන් ඕනද"
අංජලී සුරාජ්ගේ කම්මුලට සෙමින් තට්ටුවක් දාල නහය මිරිකුවා.
"ඉතින් කියනවා තමුසේ කවුරු එක්කද මේවා කරේ"
මේ වෙනකොටත් සුරාජ්ගේ කපටිකම් අංජලී හොදින් තේරුම් ගෙන හිටියා. ඔහු බස් රථයේ බදට පිට තියාගත්තේ හොද පලපුරදු ප්‍රේමවන්තයෙක් වගේ.
"ඉස්සෙල්ලා කියනවා කෝ දෙන්නේ මොනවද කියලා"
"දෙන දේවල් කියන්න කලින් හිටියේ කවුරු එක්කද කියනවා"
"බෑහ්.. දෙන්නේ මොනවද කියලා කිව්වොත් කියනවා"
ආයෙත් දෙන්නගේ වාදේ පටන්ගත්තා.
" එහෙනම් මොනවද ඕනේ කියනවාකෝ"
අංජලීට දැන ගන්නම ඕන වුනා සුරාජ්ට කෙල්ලෙක් ඉන්නවද නැද්ද වග. ඔහු ඇංජලීගේ තන් දෙක අල්ලල මිරිකුවවත් මුකුත් කිව්වේ නෑ. ඔහුගේ අත තන් දෙකත් පහුකරලා බඩදිගේ පහලට ගියා. ඔහුගේ ගොරෝසු අතේ දැනුනු පහසට ඈ ඇළුම් කරා. අංජලීටත් ඒක ගානක් වුනේ නෑ.
Anjali - අංජලී 02
සිරිල් මුදලාලි මහ අද්භූත මිනිහෙක්. දවාලක දකින්න පුලුවන් මිනිහෙක් නොවේ. රාත්‍රි හතෙන් පස්සේ එළියට බහින මිනිහෙක්. දෙහිවලට කොහොම ආවද කොහෙන් පාත් වුනාදැයි කාටත් ප්‍රශ්නයක් වුනා. ලියන මහත්තයා නම් කිව්වේ කතරගම කියලා. කොහොම වුනත් සිරිල් මුදලාලි කවුද කින්ද මන්ද ඔක්කොම ලියන මහත්තයා දැන ගෙන හිටියා. රෑට වුනත් ජනජය හෝටලය කරගෙන ගියේ ලියන මහත්තයා. හෝටලය කුලියට ගත්තත් සිරිල් මුදලාලි කවුදැයි කඩේ වැඩ කරන සේවකයොවත් දැන ගෙන හිටියේ නෑ. මොකද සිරිල් මුදලාලි කඩේ පැත්ත පලාතකවත් ආපු මිනිහෙක් නොවේ. ජනජය හෝටලයේ එදා ඉදන් වැඩ කරපු සේවකයන් දහ දොලොස් දෙනෙක් හිටියා. හෝටලය පිටිපස්සේ බේකරියකුත් තිබුනා. බේකරියයි හෝටලයයි එක පාරටම වැටෙන්න ගත්තේ මොන හේතුවක් නිසාදැයි සේවකයන්වත් දැනගෙන හිටියේ නෑ. බිස්නස් එක කඩාගෙන වැටුනයි කිව්වට ඔවුන් පිලිගත්තෙත් නෑ. හෝටලය රෑ නමයට වැහුවට පස්සේ ලියන්නා දෙහිවල බාර් එකෙන් ගල් අරක්කු බෝතලකුත් අරන් යතුරු පැදියට නැගල වැල්ලවත්ත පැත්තට ගියා. කොළඹ පාරේ කාගීල්ස් එක ලග යතුරු පැදිය නවත්තල ඊට මීටර් දෙතුන් සීයක් එහායින් තිබුනු තට්ටු තුනේ ගොඩනැගිල්ල ලගට ගිය ලියන මහත්තයා එතන හිටිය වයසක හිඟන්නට ශත පනහක් දීල තරප්පු පෙල නැගලා දෙවැනි තට්ටුවේ ඇතුලට වෙන්න තිබ්බ දොරට තට්ටුව දැම්මා. ඒක නිකන් අමුතුම සිග්නල් එකක් වගේ. දොර ඇරියේ පොඩි කෙල්ලෙක්.
"වාඩුවෙලා ඉන්න මුදලාලිට පණිවිඩයක් දෙන්නම්"
කෙල්ල කියාගෙනම ඇතුලට ගියා. ලියන්නත් වෙනදා වාඩිවෙන වැල් පුටුවෙම වාඩි වුනා. සිරිල් මුදලාලි බැනියම පිටින්ම ඇවිත් ලියන මහත්තයා අසල තිබ්බ හාන්සි පුටුවෙම ඈදිගත්තා දවසේ ගනුදෙනු ගැන කතාකරන්න පටන් ගත්ත.
"මොකද කෙල්ල කැමති වුනාද"
ඔහු ඇහුවේ හීන් හඩින් අවටත් හොදට බලලා.
"ආයෙත් මොනවද මුදලාලි මම කියපු වැඩක් වැරදිලා තියේද"
"හෙමින් කතාකරනවා"
ආයෙත් වටපිට බැලුවා.
"හැබැයි කෙල්ල හරි අමාරුකාරී"
"වැඩි වියදම් ඕන නෑ මෙන්න මේක මහ අම්මන්ඩිට දෙනවා මගුල ගෙදරම ලෑස්ති කරන්න හෝටේල් වලට මොකටද සල්ලි දෙන්නේ. හෝටලේ උයන එකාටම වැඩේ පංගාත්තු කරනවා"
සිරිල් මුදලාලි ලක්ෂයක මුදල් මිටියක් දික්කරා.
"ඕක මොනව කරන්නද මේ වෙලාවේ ටිකක් ලෝබ නැතුව වියදම් කරන්න ඕන. කෙල්ලගෙයි මහ අම්මන්ඩිගෙයි හිත බිදුනොත් මෙතෙක් කරපු ඔක්කොම වතුරේ. ඔය කෙල්ල මහ අමාරුකාරි ඉක්මනට ඔය පත්වීම හදලදීල කොළඹින් පිට කරන්න ඕන අඩුම ගානේ ලක්ෂ පහක්වත් වියදම් කරන්න වේවී"
"ලක්ෂ පහක්"
නළලත් රැළි කරලා ආයෙත් කාමරයට ගිහින් ආවේ ලොකු ඉටි බෑග් එකකුත් අරන්.
"කෙල්ලයි මහ අම්මන්ඩියි ලොකුවට මගුලක් ගන්න කැමති නෑ රෙජිස්ට්‍රාර් ගෙන්නලා ලගම කිහිප දෙනෙකුටම විතරයි මගුල් කියන්නේ ඒත් රත්තරන් බඩුයි ඇදුම් වලටයි අරව මේවටනෙහ් වියදම් වෙන්නේ"
"හ්ම්...කෙල්ලගේ ගුරු පත්වීමට මොකද වෙන්නේ"
"ඒක හරි.. කදුරුවෙල පැත්තේ ස්කෝලෙයක් හම්බවේවි"
"ඒක හොදයි ස්කෝලවල් වහන කාලෙට කෙල්ල කොළඹ ආවම හොදටම ඇති මම බයෙන් හිටියේ කතරගම මොනරාගල වැල්ලවාය පැත්තේ අහුවුනොත් එහෙම මන් ගැන හොයන්න ගනීවී ඔහේ මක්කටෙයි කිව්වේ මම කතරගම කියල මුලින්ම ඔහේ ගම කෑව නෙහ්"
"හරි.. හරි.. ඒ වෙලාවේ එහෙම නොකිය බෑ"
සිරිල් මුදලාලිගේ මුහුනේ තිබුනේ තරහක්.
"හෝටලේ නඩු තීන්දුව ගැන ඔහේ හෙව්වද"
"ලබන මාසේ තීන්දුව දේවි"
"එහෙනම් හෙට අනිද්දාම දවසක් දාගන්නවා මගුලට පස්සේ කෙල්ල වෙනස් වෙන්න පුළුවන් ඔහේට හරියටම ෂුවර් නෙහ් කදුරුවෙල කියලා"
"ආයෙත් අහන්න දෙයක්ද මේ ලියන මහත්තයට පවරපු වැඩක් වැරදිලා නෑ"
ඔන්න ඔහොම තමයි අංජලීගෙයි සිරිල් මුදලාලගෙයි විවාහය වුනේ. විවාහයට ලොකු සෙනගක් හිටියේ නෑ. ඇත්තටම ඒක විවාහයකට වඩා එන්ගේජ්මන්ට් එකක් කිව්වත් එකයි. ඒත් අංජලී මගුල් සාරියක් ඇදලා හිටියා. ඒක අන්දවන කෙනා රෙන්ට් එකට අරගෙන ආපු සාරියක්. අංජලීගේ පැත්තෙන් හිටියේ ලඟම ඥාතීන් කිප දෙනෙකුයි ඇගේ බොක්කේ යාළුවා ඕෂධියි එයාගේ තාත්ත විජේසිරියි අම්ම මාග්‍රටුයි නංගි ඕෂධීයී. සිරිල් මුදලාලි දැක්ක ගමන් එයාලට පට්ට දුකක් ඇතිවුනා. සිරිල් මුදලාලිගේ පැත්තෙන් සහභාගී වුනේ ලියන මහත්තයයි ඔහුගේ පවුලයි විතරයි. නෝන්ඩිම සීන් එක වුනේ අත්සන් කරද්දී. ලියන මහත්තයා ඉන්ක් පෑඩ් එකක් හොයද්දී අංජලීට එච්චර ගානක් වුනේ නෑ. හදීසියේ හෝටලයේ වැඩක් වෙන්න ඇතියි හිතිච්ච හින්දා සිරිසේන මුදලාලිගේ පරන ගබඩා කාමරයේ කබඩ් එකේ තිබ්බ පෑඩ් එකයි තින්ත බෝතලෙයි ගෙනල්ලා දුන්නා. ඒත් ඒක අත්සන් කරද්දී රෙජිස්ට්‍රාර්ගේ මේසේ උඩ තියෙද්දීත් එච්චර ගානක් වුනේ නෑ. විජේසිරි අන්කලුයි ඕෂධියි කැරි හිනාවක් දැම්මේ ඇයිදැයි තේරෙන්න වැඩිවෙලාවක් ගියේ නෑ. රෙජිස්ට්‍රාර්ගේ අර ලොකු පොත සිරිල් මුදලාලිගේ පැත්තට හරවද්දී තමයි අංජලීට පොලව පලන් යන්න හිතුනේ. සිරිල් මුදලාලි ගැහුවේ කන අත්සන හුත්තෝ. අංජලී ගොඩක් අසරණ වුනා. විජේසිරි අංකල්ගෙයි ඕෂධීගෙයි මුන නොබලම අත්සන ගහලා දැම්මා මුදලාලිගේ පැත්තෙන් මගුලට අත්සන් කරෙත් ලියන මහත්තයා. අංජලී වෙනුවෙන් අත්සන් කරේ ඕෂධීගේ තාත්තා ඇඩ්වර්කේට් විජේසිරි සූරියබණ්ඩාර. එයා අධිනීතිඥයෙක්. සිරිල් මුදලාලි ඇදලා හිටියෙත් සුදු සරමයි කෝට් එකක් කමීසය උඩින් දාගෙන හිටියා. වෙඩින් පොටෝ තියා කිසිම පොටෝ එකක් නෑ. ඕෂධීයි නිෂාධියි නම් පොටෝ කිහිපයක් ගත්තා එයාලගේ ෆෝන් වල කැමරාවෙන්. ඒකට සිරිල් මුදලාලිගේ හිත ඒ තරම් හරි නෑ වගේ. දෙන්න එක්ක වැඩිය දුර හෝටලයකට ගියේ නෑ ගල්කිස්ස පැත්තේ හෝටලයකට ගියේ. හෝටලයේ කාමරයට ගියා විතරයි ඈට මහ අමුත්තක් දැනුනා. ජිවිතේ පලවෙනි වතාවට පිරිමියෙක් එක්ක කාමරයක තනි වුනාමයි. සිරිල් මුදලාලි කෝට් එක ගලවල පැත්තක තිබ්බ පුටු ඇන්දට උඩින් විසිකරේ ගෙදර වගේ.
"අම්මෝ ග්‍රිරීස්මේ"
ඔහු කමීසයත් ගලවල කෝට් එක තිබ්බ පුටු ඇන්දටම උඩින් විසිකරා. ඇදි පුටුවේ ඇලැවුනාට පස්සෙයි සිරිල් මුදලාලිගේ බඩ හරියටම අංජලී දැක්කේ. කොහු මිටවල් දෙකක් උඩ තිබ්බ කලගෙඩි දෙකක් විතර ලොකු බඩක්. ඇදගෙන හිටියේ වෙස්ට් එකේ ඉස්සරහ පැත්තේ දාර හිල් දෙකක්.ඇදගෙන හිටියෙත් හිල් හිල් තියෙන වෙස්ට් එකක්. අංජලී සිරිල් මුදලාලි කවුද කොහොම කෙනෙක්දැයි වෙස්ට් එකෙන්ම මැනගත්තා. ඔහු කොන්ද කෙලින් කරලා වෙස්ට් එකත් ගලවල පුටු ඇන්දටම විසිකරා. බඩේ දිගට තිබ්බ කැපුම් පාරවල් දෙක දැක්කේ එතකොට. ඇත්තටම එයින් ඈ බියට පත්වුනා. පුටුවෙන් නැගිටලා බෑග් එකෙන් ඇදලා ගත්තේ ගල් අරක්කු බෝතලයක්. තමන් දිහා පුදුමයෙන් බලාගෙන ඉන්න අංජලී දැක්කේ එතකොට.
"නෝනේ මොකද බයවෙලා වගේ ඇදුම් මාරු කරන් නාගෙන එන්න නෝනේ"
සිරිල් මුදලාලි අංජලීට කතාකරේ ගරුසරු ඇතිව. ඈ මුකුත් නොකියාම සාරිය ගලවල හොරෙන් සිරිල් මුදලාලි දිහා බැලුවා. බෝතලේ අරන් ඔහු බැල්කනිය පැත්තට ගියේ පොඩි විදුරුවකුයි කඩදාසි පාර්සලයකුයි අරගෙන. පෙනුමට නම් කඩල පාර්සලයක් වගේ. ඈ ඇදුම් මාරුකරන දිහා ඔහු හොරෙන් හෝ බලාගෙන ඉදීවි යයි අංජලී හිතුවා. සිරිල් මුදලාලි හැරිලාවත් බැලුවේ නැහැ. ඈත් හුස්මක් පිටකරලා රෑට අදින ඇදුම් දෙකත් අරන් නාන කාමරයට ගියා. දිග සායයි සාරි ජැකට් එකයි ගලවලා ඇදුම් එල්ලන බාර් එකෙන් දාල කණ්නාඩියෙන් එබිලා බැලුවා.
"මේකද හුත්තෝ මගේ හනිමුන් එක"
ඈ කණ්නාඩියේ දිස්වෙන තමන්ගේ රූපෙන්ම ඇහුවා. එතකොටත් ඈ ඇදගෙන හිටියේ බ්‍රා එකයි පෑන්ටියයි විතරයි. අත් පිටුපසට දාල බ්‍රා එකේ හක් එකත් පන්නල පෑන්ටියත් එක්කම යකඩ බාර් එකට දැම්මේ ගොඩක් දුකෙන්. ඈට තිබුනේ ඉස්සරහට නෙරලා පැමිනි වටකුරු ලස්සන තන් දෙකක්. කොල්ලො පිස්සු වැටුනේ ඇගේ පුකටයි තන් දෙකටයි ගල් දෙකටයි. ඒත් එක්කම රෝස පාට චූටි තොල් දෙක ඈ තවත් ලස්සන කරා. ඇගේ සිහියට එකවරම මතක් වුනේ අකලංක. කැම්පස් සිලෙක්ට් වෙච්ච පාටි එකට අකලංකටත් ඉන්වයිට් කරපන් කිව්වේ අංජලීමයි. ඇත්තටම අකලංක ලස්සන වගේම කඩවසම් කොල්ලෙක්. කලින් හිටපු බොයියට බුට් එක තිබ්බෙත් ඌගේ තිබ්බ හැන්සම් ලුක් එක නිසාමයි. ඌට එච්චර සල්ලි තිබ්බ කොල්ලෙක් නොවේ. අංජලීගේ කාර් එකෙන්මයි අකලංකවත් දාගෙන ඕෂධීලගේ ගෙදර ගියා. පහල ගාර්ඩ්න් එකේ පාටි එක ජයටම තිබුනා. එදා නිෂධිට කෙලින් ඉන්න බැරි වෙන්නම වැදිලා. නිෂාධි කියන්නේ ඕෂධීගේ නංගී. ඒකි ඕෂධීටත් වඩා සෝෂල් වගේ හොද මීටර් එකක්.
"අංජී නංගිව ශේප් එකේ කාමරයට එක්ක පලයන්"
අංජලී හිටියේ අකලංක හිටපු පුටුවෙම පුටු ඇන්දේ වාඩිවෙලා කෙල්ලෝ එක්ක විහිළු කර කර.
"ඒයි.. එන්නකෝ.. මේකි තනියම කන්ට්‍රෝල් කරන්න මට බෑ"
එතකොටත් නිෂාධිගේ අතේ කට කපලා පිරිලා තිබ්බ වයින් වීදුරුවක් තිබුනා.
"නංගී.. යමු.. කාමරේට"
"මට වැඩී නෑ.. හලෝ.."
"ඔය බිව්වා ඇති.."
අංජලී ඇගේ අතින් අල්ලලා වයින් වීදුරුව ගන්න හැදුවත් ඒකි කුප්ප කමටම වයින් වීදුරුවම අංජලීගේ ඇඟේ හැලුවා. තන් දෙක මැද කානුවේ ඉදන් පහලට වයින් ටික බේරිලා ගියා.
"මොන හුත්තක්ද ඕයි ඒ කරේ"
අංජලීට මල පැන්නත් කරන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ. නිෂාධි හින්දා. වයින් ඇග ඇතුලේ ඇලෙනවා. ගෙදර අයට සුවද දැනුනොත් ආයිත් කිසි දේකට පිටට යන්නත් බැරිවෙනවා.
"ගිහින් මගේ ඇදුමක් ඇදන් වරෙන්"
නිෂාධිවත් ඇදගෙන අකලංක එක්ක උඩුමහලේ ඕෂධීගේ කාමරයට ගියා. නිෂාධිගේ කාමරයට ඈව දාල අංජලී ඕෂධීගේ කාමරයට ආව.
"ෂික්.. මේ හුත්ති.. කරපු වැඩේ අනේ අකලංක පස්සේ ශිපර් එක පහලට දාන්නකෝ"
පාටි ප්‍රොක් එකට බ්‍රා කප් දෙකක් අල්ලලා තිබුනා හින්දා වෙනම බ්‍රා එකක් අංජලී ඇදල තිබුනෙත් නෑ ශිපර් එකත් බෙල්ල ලග ඉදන් පුක ලගටම දිගයි. ශිපර් එක පහලට ඇද්දා. රන්වන් පාට අංජලීගේ පිට දකිද්දී අකලංකට තවත් ඉවසන් ඉන්න බැරි වුනා. ප්‍රොක් එකේ පටි දෙකත් උරහිසින් පහලට වැටිලා. ඔහු ඇගේ කිහිලි දෙක අතරින් තන් දෙක අල්ලා මිරිකලා ඈව පපුවට හේත්තු කර ගත්ත.
"මොනවද කරන්නේ කවුරු හරි ඒවි"
අංජලී දඟලන්න හැදුවත් අකලංකගේ ග්‍රහණයෙන් මිදෙන්න බැරිවුනා. ඔහු තන් දෙක මිරික මිරික ඇගේ බෙල්ල ලෙවකාගෙන යද්දී ඈට ඉවසගෙන ඉන්න බැරි විදියට හැගීම් ඇවිස්සිලා.
"අ..නේ...එ..ඒ ක.වු..රු. හ...රි...ඒ....වී"
"පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ ඔක්කොම පහල ඉන්නේ"
ඔහුගේ අත් වලින් ප්‍රොක් එක ඉන ගාවටම වැටෙද්දී ගවුම අස්සෙන් අතදාලා හුත්තත් මිරිකන්න ගත්තා ජීවිතේ පලමු වතාවට පිරිමි අතකින් හුත්තයි තන් දෙකයි එකවර මිරිකෙද්දි ඇංජලීගේ දෑස් පියවිලා ගියා. ඉන ලග රැදුනු ප්‍රොක් එක දෙපා පාමුලට රූටලා ගියා. මුලු ඇගටම තිබුනේ ඇගේ නිකර් එක විතරයි. වටකුරු තන් පුඩු නෙරලා තිබූ තන්දෙකයි බෝල පුකයි දැක්ක අකලංක තවත් පිස්සු වැටුනා ඈව ඔහුගේ පැත්තට හරවගත්ත. කිහිලි දෙකෙන් උස්සලා මේසේ උඩින් තියලා ඇගේ දෙපා මැද්දේ හිටගත්තා. ඔහුගේ පහසින් ඇගේ හැගීම් ඇවිස්සිලා. හුත්තෙන් බේරෙන ජූස් වලින් නිකර් එකත් තෙත් වෙලා. ඇගේ කම්මුල් දෙපැත්තෙන් අල්ලගත්ත අකලංක ඇගේ රෝස පාට චූටි තොල් උරාගෙන යද්දී ඈ ඔහුගේ බදවටේ දෑත් යවලා ඔහුට තවත් තෙරපුනා. හුතු ජූස් එලියට පැනපු නිකර් එක උඩින් මිරික මිරික ඇගේ තොල් මාරුකර කර උරද්දි දෑස් තවත් තද කරගෙන ඔහුගේ තොලුත් උරන්න පටන් ගත්තා. අකලංක කලිසමේ බෙල්ට් එක ලිහලා ඔහුගේ පොල්ල එලියට අරන් ඇගේ අත්ල මත තිව්වා. සෙමින් සෙමින් ඇගේ ඇගිලි වලින් මිරිකෙද්දී දරදඩු වෙමින් මහත් වෙමින් පොල්ලේ නහරත් එලියට පැන්නා. ඇගේ කන ඇතුලට දිව දදා කන්පෙති උරද්දී දැනුනු කිතියට
"එ..පා.. එ..පා.. කි..ති.."
ඇය දගලන්න ගත්ත. ඔහු ඈව ඕෂධීගේ පොත් මේසය උඩ තිබ්බ පොත් බිත්තිය පැත්තට තල්ලු කරලා මේසේ උඩ ඈව හාන්සි කරා. හාන්සි වෙද්දී ඇගේ දෙපාත් පලල් වෙලා හුත්ත එලියට පනින්න වගේ පිම්බිලා තියෙනවා. ඔහු පොල්ල නිකර් එක උඩින් හුතුතොල් මැදින් තියලා තද කරගෙනම ඇගේ බඩ දිගේ නැවිලා කම්මුල් දෙක අත් දෙකෙන් තද කරගත්තා. ඉස්සරහට පස්සට කිහිප වතාවක් පැද්දුනු ඔහු ආයෙත් කන ඇතුලට දිව දාන්න ගත්දී දගලන්න ගත්තත් ඵලක් උනේ නෑ දිව කන ඇතුලේ කැලැතුවා. ඇගේ කෙදිරිලි තව තවත් වැඩිවෙලා කාමරය සිසාරා පැතිරුනා. තව තවත් ඇගේ හැගීම් එලියට පැනලා දෝරේ ගලද්දී හුත්තෙන් නිකර් එකත් තෙමාගෙන ජුසුත් එළියට පනිනවා. ඇගේ දැගලිල්ලේ තරමට මේසෙ අයිනේ තිබ්බ පොත් මිටියත් බිමටත් වැටිලා. උරලා උරලා කන් පෙති දිගේ කෙලත් බේරෙනවා. ඈට දෙන සැපට උල්වෙලා තිබ්බ තන පුඩු වටේ ඔහුගේ දිවෙන් එහෙට මෙහේට කරන්න ගත්තා. තන් පුඩු වටේ රුපියල් දෙකේ කාසියක් තරම් කලු රවුමේ ගැටිති ගැටිති එලියට නෙරලා. එක තනක් ඔහුගේ තොල් අතර හිරවෙද්දී ඇගිලි දෙකකින් අනිත් තන් පුඩු රෝල් වෙනවා මිරිකෙනවා. ඈට තවත් ඉවසන් ඉන්නම බෑ. කාටවත් ඇහෙයි කියලා බයේ අතින් කට තද කරලා වහගෙන අකලංක දෙන සැප විදින්න ගත්තත් ඇගේ කෙදිරිලි හිනීයට පිටවෙනවා.
"අහ්..අ..නේ.. ම්හ්..ඉ..න්. න...බෑ..ම්හ්...ආහ්.. ආහ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආ ම්හ්... ආහ්.. අ..නේ.. අ.. ක... ල..ං....ක... අහ්.. ත ව.. උ..ර..න්..න.. ව..ස්.. තු...වේ.. ත.. ව.. ආහ්.. ආහ්..ම්හ්..ම්හ්.."
වටකුරු තන්දෙක දෑතින් එකට එකතු කරපු අකලංක හප හපා උරන්න ගත්දී ඇගේ කෙදිරිලි තවත් වැඩිවුනා. මෙහෙම සැපක් ඈ කවදාවත් විදලා නෑ. අකලංකගේ කෙළ තන් දෙක දිගේ බේරි බේරී පහලට වැක්කෙරෙනවා. ඈ දෝතින්ම ඔහුගේ ඔලුව තන් දෙකට තවත් තද කරා. ඔහු තන් දෙකෙන් දෙතොල් මුදවගෙන පහලට රූටල ගියත් දෑත් තන් වලින් අත හැරියේ නෑ. රබර් බෝලයක් ඇගිලි වලින් මිරිකනවා වගේ මිරික මිරික ඇගේ බඩ දිගේ පහලට ගියා. බුරියට දිව තියද්දී ආයෙමත් ඈ දගල දගල කෑගහන්න ගත්තා.
"අ.නේ...එ..එ..පා.. ම්හ්.. කි..තී"
ඈ ඔලුව උස්සලා අත් දෙකෙන් තවත් පහලට කරා. ඔහුත් වැඩිය බුරිය කලතන්න ගියේ නෑ. නිකර් එකෙන් බාගයක්ම හුතු ජූස් වලින් පෙගිලා තියෙනවා දැක්කේ එතකොට. නිකර් එක මැදට තොල් දෙක තියද්දී ඈ ගැස්සිලා ගියා. ඇගේ දෙපා මේසෙ උඩට අරන් තවත් පලල් කරා. නිකර් එක තොල් වලින් එලියට ඇදල ඒකේ බේරී බේරී තිබ්බ හුතු ජූස්
"සුරුස්..සුරුස්"
ගාලා අකලංක උරන්න ගත්තේ ඇගේ දිහා බල බලා. ඇගේ දෑතින් ඔහුගේ හිස හුත්තට තද කරා. හුත්තේ මයිල් නිකර් එක දෙපැත්තෙනුත් එලියට පැනලා. නිකර් එක උඩින්ම දිවේ තුඩ ඉස්සරහට පස්සට කරා. ඇගේ හීනි කෙදිරිලි නැවතුනේම නෑ. ජංගිය දෙපැත්තේ කිහිලි ලෙවකදී දැනුනේ කිතියට වඩා මිහිරක්. ඇගේ දෙපා වලින් ඔහුගේ හිස තදකරන් දෑතින්ම හුත්තට තදකරා. නිකර් එක උඩින් කට තියලා
"චූස්..චූස්..චූස්..චූස්"
උරාගෙන යද්දී නැගුනු හඩ කාමරය පුරා පැතිරිලා ගියා. අකලංක කෙලින් වෙලා පොල්ල අල්ලන් නිකර් එක මැදට තියලා අතින් තද කරලා ඉස්සරහට පස්සට කරද්දී ඇගේ කෙදිරිලි තවත් වැඩිවුනා. ඇගේ පස්ස උස්සලා පොත් මිටියක් තිබ්බ ඔහු ඇගේ දෙපාත් පලල් කරා. නිකර් එකේ එක පැත්තකින් ඇතුලට දාපු පොල්ල අනිත් පැත්තෙන් මතුවුනා. එක අතකින් පොල්ලත් හුත්තට තද කර කර ඉස්සරහට පස්සට වෙද්දී ඈ තවත් කෙදිරි ගානවා. අංජලී අමුතුම ලෝකෙක පාවුනා වගේ. පොල්ල ඉස්සරහට පස්සට යද්දි හුතුතොල් ඇඹරෙනවා.
"අ..හ්...අ.නේ...ඒ..මා..ර..සැ..ප..යි..ව..ස්..තු..වේ.. ම්හ්...අ..නේ... ආ..ද..රෙ..යි.. පැ..ටි..යෝ..ආහ්.. ම්හ්.. අහ්...ම්හ්..ආහ්...ම්හ්... ආහ"
ඇගේ කෙදිරිලි තවත් වැඩි උනා. පොල්ල එලියට ඇදල ගත්ත ඔහු දෑතින් නිකර් එක දෙපැත්තෙන් අල්ලද්දී ඈ පස්ස උස්සලා නිකර් එක පන්නන්න ලෙහෙසි කරා. එක කකුලක් පන්න ගත්ත ඔහු ඇගේ දෙපා පලල් කරලා ආයෙමත් හුත්තට කට තියලා උරන්න ගත්තා. හුතු තොලක් තොල් අතර තියාගත් ඔහු සුරුස් සුරුස් හිනියට උරද්දී ඈට ඉවසන්නම බෑ. කකුලේ වළලු කරටම නිකර් එක වැටිලා. දෑතින් ඈ ඔහුගේ හිස හුත්තට තදකරගෙනම හිටියත් නහයේ දාරෙන් හුතු පැල්ම දිගේ ඉස්සරහට පස්සට වෙද්දී අත් දෙකේ පුරුක් එකට බැදලා අකලංකගේ හිස හුත්තට තියලා තවත් තද කරා. ඇගේ කෙදිරිලි කාමරය සිසාරා පැතිරිලා යනවා.
"අ..නේ...ඒ..ඒ..අ..ක.ල.ං..ක.. ඉ..න්..න...බෑ.. කො..ල්..ලෝ.. ඉ..ව..ස.. න්.. ඉ..න්..න... බැ.. ව..ස්..තු..වේ.. ආහ්..ම්හ්.. අ.නේ.. ආහ්...ම්හ්...ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආහ්...ම්හ්... ම්හ්..ආහ්....ම්හ්..ආහ්
අ..නේ..බෑහෑ ... ආහ්..ම.. ම.. ආ..ද..රෙ..යි.. ම්හ්..ම්හ්...ආහ්...ම්හ් ව..ස්..තු..වේ..ආහ්.. ම්හ්.. ත..ව.. ත..ව...උ..ර..න්..න ම්හ්..ම්හ්..ආහ් දි..ව...ඇ..තු..ල..ට... ම්හ්..ම්හ්...ආහ්..ම්හ්...ආහ් අ.නේ ම..ට.මො..ක ක්..ද ...වෙ..නෝ.. ආහ්. ..ම්හ්..අහ්...අ..නේ..ම්හ්..ත..ව.උර..පන්.."
ඇගේ ලතෝනියත් එක්ක ඈ ගැස්සි ගැස්සී නිහඩ වුනා. ඇගේ ජීවිතේ පිරිමියෙකුගේ පහසින් පලමු වරට සුරතාන්තයක් ලැබුවා. අකලංකගේ මුහුණ පුරා හුතුජූස් ගෑවිලා ඔහු එහෙන්මම කෙලින් වුනා. අංජලී දෑස් ඇර ඔහු දිහා බලද්දී පොල්ල අතින් මිරික මිරික ඉන්න අකලංකගේ මුහුන දිහා බැලුවා. ඔහු ආශාවෙන් කුල්මත් වෙලා. ඒක අගල් හයක් විතර දිග පොල්ල දැක්කේ එතකොට. නහර පීදීලා ඔහු මේස උඩ කෙලින් වෙන්න ලෑස්ති වුනත් ඔහු වැලැක්කුවා.
පොල්ල හුතු තොල් අතර ගාවන්න ගත්තා.
"අනේ...එපා.. අකලංක.. මම තාම වර්ජින්.. ප්ලීස්.. එපා.."
ඈ හුත්ත දෑතින් වහගෙන දෙපා එකතු කරගත්තා. ඒත් ඔහු ඇගේ කීම අහන්න ලෑස්ති වුනේ නෑ
"හරි..ඕයි..තමුසෙගේ පෙට්ටිය කඩන්නේ නෑ"
ඇගේ දෑත් බලෙන් ඉවත් කරන්න හැදුවත් ඵලක් වුනේ නෑ. දෑතින්ම හුත්ත තදකරලා වහගත්තා. ඇගේ දෙපා පලල් කරන්න හැදුවත් වැඩක් වුනේ නෑ.
"පලයන් එහාට කිව්වාම අහලා"
"හුත්තී තොට හුකල තමයි අද මන් අතාරින්නේ"
ඔහුගේ ස්වරය පවා වෙනස්වෙලා. මේ අකලංකද කියලා ඇයට හිතාගන්න බැරිවුනා. ඇගේ කේන්තියත් ඉවසීමත් සීමාව පැන්න. ඇගේ අතට අහුවුනේ කවකටු පෙට්ටියේ බෙදුම් කට්ට. ඈ මේසෙන් පැනපු ගමන් බෙදුම් කට්ටෙන් දීල ඇරියේ මුනට. ඔහු පස්සට පැන්නත් බෙදුම් කට්ට අතේ උඩ බාහුව පසාරු කරගෙන ගියා.
"මොකක්ද පකයා තෝ කිව්වේ හිඟන්නා.. මම සිරිසේන මුදලාලිගේ දුව යකො"
ඔහු අතත් අල්ලාගෙන පහත් වුනා. අංජලී දනිස නවලා වල්ලට ගහපු පහරට ඔහු මුනින් අතට වැටුනා.
"තෝ දෑන්වත් දැනගනින් මේ අංජලී කවුද කියලා"
බිම වැටුනු ඔහුගේ පුකට පයින් ගහගෙන ගහගෙන ගියේ කේන්තියෙන් පිපිරි පිපිරී.
"ගහන්න එපා..සොරි.. මට ෆීලින් කොන්ට්‍රෝල් කරගන්න බැරිවුනා"
"මගෙන් මැරුම් නොකා පලයන්"
ඔහු නැගිටලා උරහිස අල්ලගෙන කාමරේ දොරත් ඇරන් පිටවෙලා ගියා.
අංජලී දිග සුසුමක් ගෙන පහලට දැම්මේ ඇගේ ඒ අතීතය ආයෙත් වතාවක් ආවර්ජනය කරලා.
ඈ නානකාමරේ දොර අරිද්දී කාමරයේ දොරත් ඇරලා. ඈ බැලුවේ බැල්කනිය දිහා. ලියන මහත්තයා ඇවිත්.
"මුදලාලි නඩු තීන්දුව මේ මාසේ විසි අට දෙනවලු මට පොඩි ආරංචියක් ආවා"
"එහෙනම් එච්චර දවසක් නෑ නෙහ්"
අංජලී නාන කාමරේ දොර යාන්තම් ඇරගෙන සිරිල් මුදලාලිගෙයි ලියන මහත්තයගෙයි කතාවට ඇහුම් කන් දුන්නා.
"කවද්ද එතකොට කෙල්ලට පත්වීම තියෙන්නේ"
"ලබන මාසේ දෙවැනිදා"
"මොන ස්කෝලෙටද"
"කදුරුවෙල මහා විද්‍යාලයට"
"කෙල්ලට මේක ආරංචි වෙන්න තියන්න එපා ඔහේ ලෝයර් ගෙන් හොටේලේ ඔප්පුව ගන්නවා"
" හරි මුදලාලි මේ ලියන මහත්තයට පවරපු වැඩක් කවද්ද වැරදුනේ"
"කෙල්ලටයි අම්මටයි පස්සෙ හුකාගන්නෙයි කියනවා"
ඒ කතවට අංජලීගේ ඇස් උඩගියා. ඈ ආයෙත් නාන කාමරේ දොරවහල ශවර් එක ඇරලා
"මොකක්ද යකෝ මේ වෙච්ච හුත්ත"
කල්පනා කරන්න ගත්තා. තමන්ට එන්න ඕන පත්වීම ලියන මහත්තයා දන්නේ කොහොමද. පත්වීමේ ලියුමක්වත් ඇවිත් නැතිව තමන්වත් නොදැන. අනික හෝටලේ නඩු තීන්දුව මුන් දන්නේ කොහොමද. හෙටම ගල්කිස්සේ උසාවියට ගිහිල්ලා අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයට යන්න ඈ තීරණය කරා.
"ඉදහන් පකයා තොපි දෙන්නගේ අම්මට හුකවන හැටි පෙන්නන්න"
නානාකාමරේ දොරත් ඇරන් අංජලී එළියට ආවේ හිත යට පැසව පැසව තිබ්බ කෝපෙන්.
අංජලී නයිටියට උඩින් හවුස් කෝට් එකත් දාගෙන බැල්කනියට එද්දී එක බෝතලයක් ඉවර කරලා අනිත් බෝතලෙත් කඩලා.
"ආහ්.. ලියන මහත්තයා කොයි වෙලාවෙද ආවේ"
සිරිල් මුදලාලි වාඩිවෙලා හිටපු පුටු ඇන්දෙන් හරහට ඈත් වාඩිවුනා.
"දැන් ටිකක් වෙලා බේබි"
සිරිල් මුදලාලිගේ ඇස් දෙකත් හොදට රතුවෙලා.
"මුදලාලි මහත්තයෝ අංජලී බේබිව හොදට බලාගන්න ඕන. අපේ සිරිසේන මුදලාලි ඇහැක් වගේ බලාගත්තේ"
"අනේ..අංජලී නෝනේ දැක්ක දවසේම මගේ හිත ගියා බන් අම්මප මන් හීනෙන් වත් හිතුවේ නෑ නෝනේ මට කැමති වෙයි කියලා"
දෙන්නට දෙන්න අංජලීව වර්ණනා කරද්දී ඈට ගොඩක් දේවල් තේරිලා තිබුනා. ලියන මහත්තයාගේ කතාවෙන් සිරිල් මුදලාලි එක්ක තිබුනේ සම්බන්දේ ගොඩක් පරනයි කියලත් හිතුනා.
"ඔය දැන් ඇති බිව්වා අම්මෝ බෝතලයක් ඉවර කරලා අනිත් එකෙනුත් බොන්න පටන් අරන්"
"ඔන්න.. ඔන්න මුදලාලි දැන් උදන්ම නිති දාන්න යනවා"
"අනේ මන් නීති දාන්නේ නෑ ඒ වුනත් මුදලාලි මගේ මහත්තයනෙහ් දැන්"
ඈ සිරිල් මුදලාලිගේ බෙල්ල වටේ අතදාල ඇඟිලි තුඩු වලින් කොන්ඩේ පස්සට පීරුව.
"හරි.. හරි..නෝනේ අද විතරයි නෙහ්.. අද මට හරි සතුටු දවසක්"
අංජලී සිරිල් මුදලාලි ලගටම වෙලා හිටියෙත් ගල් අරක්කු ගද බොහොම අමාරුවෙන් ඉවස ගෙන.
"තොපි බීල නොවේ ඕන හුත්තක් කරගත්තාම මට මොකෝ"
හිතාගෙනම පුටුවෙන් නැගිට්ටා.
"මම ඇදට යනවා නිදාගන්න ලියන මහත්තයා යද්දී මට එහෙනම් ඇහැරවන්න"
"නෝනේ ලියන මහත්තයා කෑම දෙකක් ගෙදරින්ම බැදගෙන ඇවිත්. බඩත් ගිනි ඇතිනේ කාලම නිදාගන්න"
අංජලී මුකුත් නොකීවත් ඔලුව වනලා ඇදට ගියා. සිරිල් මුදලාලිගේ තරම ඈ හොදින් අවබෝධ කරගත්තා. අරක්කු බෝතලේ ගෙනාවේ පිටින් බයිට් පැකට් එක ගෙනාවේ පිටින් දැන් කෑම එකත් පිටින් ගෙනල්ල මේකද හුත්තෝ මගේ හනිමුන් එක. දෙපා දිග ඇරලා කකුලක් උඩ කකුලක් තියාගෙන ඈ තනියම කල්පනා කරා. සිරිල් මුදලාලි ගෙදරට ඉස්සෙල්ලා ආපු දවසේ ඉදන් හැම දේම ආවර්ජනය කරා. ලියන මහත්තයා කෙරෙහි ඇගේ හිතේ සැකයක් හිතට රිංගන්න ගත්තේ එතකොට.
"හොටේල් එක වැට්ටුවේ මේ පකයද"
හැමදේම ඈ මෙනෙහි කරද්දී ලියන මහත්තයා කෙරෙහි ඇතිවුනේ ලොකු සැකයක්. ඈට එහෙන්මම නින්ද ගියත් කන ලග ඇහෙන ලී මෝලක් වැනි සද්දෙට ඇහැරුනා. කාමරේ ලයිට් එකත් ඔන් කරලා. ඇදෙන් පැනලා මුදලාලි දිහා බැලුවා. පැලෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙන බඩ ගෙඩිය උඩ ගහගෙන කාමරේ දෙවනත් වෙන්න ගොරවනවා. ලියන මහත්තයා පේන්න නොහිටපු හින්දා බැල්කනිය දිහාත් බැලුවා.
"ඇති යන්තම් එක පකයෙක් ගිහිල්ලා"
ඒත් බීපු තැන එහෙන්මමයි. මේසෙ උඩ තිබ්බ කෑම පාර්සල් දෙකෙන් එකක් කාල කෙහෙල් කොලේ තාම මේස උඩ දිග ඇරලා. ඒක කාල තියෙන්නෙත් කපුටෝ කනවා වගේ. කරවල බැදුමයි පොල් සම්බලුයි වම්බොටු මෝජුවයි. කෑම දැක්ක ඇගේ මුව අගට නැගුනේ හිනාවක් එක්ක කලකිරීමක්. එත් කෙහෙල් කොලේ ඔතපු බත් එකක් හින්දා කන්න ආශාවකුත් තිබුනා. කෑම එකනම් රහට තිබුනා. මගුල් ගෙදරින් ඔතාගෙන ගිය පාර්සලේ තිබ්බ වම්බටු මෝජුවම තමයි. කිරමින් කරවලයි පොල් සම්බලෙත් රසට තිබ්බා. බඩගින්නට කටවල් හත අටක් කාල අයින් කරන්න හිතුවත් ඈ ඔක්කොම කැව. මේසෙත් අස්කරලා ඇද උඩ තිබ්බ රෙද්දත් අරන් කුෂන් පුටුවේ දිග ඇදුනත් ඈට නින්ද ගියේ නෑ. එහෙන් ඒකා ගොරවනවා මෙහෙන් ඔලුව පිරෙන්න ප්‍රෙහේලිකා වගේ ප්‍රශ්න ගොඩ ගැහිලා. ඈ කුෂන් පුටුවේ වකුටු වෙලා බොහෝ වෙලාවක් හිටියත් නින්ද අහලකවත් නෑ. කල්පනා වෙන්නෙම පත්වීමේ ලිපියයි හෝටලේ නඩු තීන්දුවයි මොනරාගල කතරගම පැත්තට ඇගේ පත්විමේ ලිපිය ලැබෙනවට සිරිල් මුදලාලිගේ ඇති අකැමැත්තමයි.
"සික් මේ පකයා ගොරවන සද්දේ මූ එක්ක කොහොම නිදාගන්නද මන්ද"
විටින් විට සිරිල් මුදලාලි දිහාත් බල බල කල්පනාවට වැටුනා. කකුල් දෙපැත්තට දාගෙන බඩ ගෙඩියත් ඉස්සරහට දාගෙන නිදා සිටි සිරිල් මුදලාලි දිහාත් විටින් විට බැලුවා. ඔහුගේ සරමේ ගැටෙත් ලිහිලා.
"මෙච්චර මේ පකයට තුවාල වෙලා තියෙන්නේ කොහොමද හරියට කඩුවකින් කොටලා වගේ"
ඇංජලීට ඒකත් ලොකු ප්‍රශ්නයක් වුනා. සිරිල් මුදලාලි ඈට දැන්නම් තනිකර ප්‍රෙහේලිකාවක්. ඈ කුෂන් පුටුවෙන් නැගිටලා ඇද අද්දරින් වාඩි වුනා. ඇත්තටම වෙලාවකට බයත් හිතෙනවා. ඇයි හුත්තෝ එහෙන් මූනේ කැපුම් පාරක් බඩේ කැපුම් පාරවල් කීයක්ද අනිවාර්යයෙන්ම කඩුපාරවල්ම තමයි. ඈ සරමේ ගැටේ ලිහලා පැත්තකින් චුට්ටක් පහලට ඇද්ද
"අම්මට .. හිකිලා තියෙන්නේ හුත්තෝ.. "
දැක්ක දෙයින් ඇස් දෙක පොල්ගෙඩි දෙකක් තරම් ලොකු වුනා. කලවේ මාලු කපනවා වගේ කපලා. ඈ සරම මැදින් තවත් පහලට දැම්මා. ඒක දැක්කට පස්සේ කටත් උල්වෙලා ගියා. කම්මුලට අත තියාගෙන ආයෙත් ඈ කල්පනා කරා. ඒක කටත් ඇරගෙන ගොරවනවා. ඉන්නේ මල මිනියක් වගේ. ඉන්න විදියට ඇගේ හිතත් ගැස්සිලා ගියා. ඇට දෙක නම් ලොකුවට තිබුනට පොල්ල ඈට ලොකු ප්‍රෙහේලිකාවක්. පොල්ලට වඩා ඇට දෙක ලොකුයි. ඇට දෙකේ ඉදන් අගලක් විතර එහායින් පොල්ල කපලා දාල. ඇකිලිලා තිබුනත් පොල්ල රුපියලේ කාසියක් තරම් මහතයි. සිරිල් මුදලාලි දිහා මොහොතක් බලාගෙන හිටිය ඈ ඇගිලි තුඩු වලින් සෙමින් පිරිමැද්දා. තව චුට්ටක් මහත් වුනත් කෙලින් වුනේ නෑ. ඈ සරම තව ටිකක් පහලට දැම්මා. ආයෙත් සිරිල් මුදලාලි දිහා බලලා ඇදට වැලමිට ගහගෙන දිව පොලු කෑල්ල වටේ ගෙනියන ගමන් ඇට දෙක සිනිඳුවට අතගෑව. එතකොට නම් තව චුට්ටක් කෙලින් වුනා. ඇගිල්ලෙන් පොල්ල බඩට තෙරපලා ඇටදෙක වටේ දිවෙන් ලෙවකද්දී පොල්ල රුපියල් දෙකේ කාසියක් තරම් මහත් වුනත් ඇගලකට වඩා දික් වුනේම නෑ. ඈ කට ඇතුලට දාගෙන උරලත් බැලුවා. උපරිමේ අඟල් එකාමාරයි. හැබැයි පොල්ල යකඩ කෑල්ලක් වගේ. ඉන් එහාට පොල්ල දික් වුනෙත් නෑ මහත් වුනෙත් නෑ. ඈ දිග සුසුමක් හෙලලා වැලමිටට බර දීල නැගිට්ටා ගොඩක් කලකිරීමෙන්. මොන දේ නැතිවුනත් සිරිල් මුදලාලි මොනවගේ මිනිහෙක් වුනත් අඩු ගානේ පොල්ලවත් දිගට මහතට ඇතියි ඈට හිතුනා. පෙට්ටිය කඩාගන්නවත් පොල්ල දිග නෑ. එදා අකලංකට කියලා පෙට්ටිය කඩා ගත්තා නම් ඉවරයි කියලත් හිතුනා. දැන් ඉතින් මොකාගේ පිහිටක්ද.
"ෂික්"
සිරිල් මුදලාලිගේ සරම උඩට උස්සලා බෙඩ් සීට් එකත් පොරවගෙන ආයෙත් කුෂන් පුටුවට ගියා. දැක්ක දෙයින් කම්පා වුනත් ඈට ආයෙත් මතක් වුනේ අකලංකව.
"දැන් නම් ඒ පකය මතක් වෙයි හැම වෙලාවෙම ඇත්තටම ඌ මොනවා කරනවද දන්නේ නෑ"
කුෂන් පුටුව උඩට කකුල් උස්සන් නයිටිය අස්සෙන් අතදාල හුත්ත පිරිමැද්දා. මෑ ඇටේ ඇගිලි දෙකෙන් පොඩි වෙද්දී ඇගේ හැගීම්ද පිබිදිලා ඉස්මතු වෙන්න ගත්තා. ඈ ඉදිරිපිට අකලංක පොල්ලත් වන වන ඉන්නවයි හිතින් හිතාගත්තා. දෙපා කුෂන් පුටුවේ ඇදි දෙක උඩින් දාගෙන චුට්ටක් ඉස්සරහට රූටල ගියා. ඇගේ නයිටියයි හවුස් කෝට් එකයි කලවටත් පහලට වැටුනා. ඔහුගේ දිග පොල්ල අත මිටි කරලා අල්ලගෙන ඉන්නවයි හිතන ගමන් හුතු දාර දිගේ ඇඟිලි ගෙනිච්චා.
"අනේ හිමීට රිදේවි වස්තුවේ"
ඈ හිතින් මිමිනුවා. මුමුන මුමුන මෑ ඇටේ හිමින් පිරිමැද්දා.
"අනේ...හෙමීට අකලංක...ඔයාගේ එක ගොඩක් ලොකුයි.."
ඈ ඇගිල්ල හුත්ත ඇතුලට පුරුකක් විතර දාල හෙමින් කැලැතුව. ඌගෙ පොල්ලත් දිග නැත්නම් මැරෙනකම් වර්ජින් වෙලා ඉන්නවද නැත්නම් ඇගිල්ලෙන්ම පෙට්ටිය කඩාගෙන ෆින්ගර් ෆන් එකක් ගන්නවදැයි දෙකට දෙවාරමේ හිත හිතා හුත්ත අතගාන්න ගත්ත.
Anjali - අංජලී 03
සුරාජ්ගේ අත ස්කර්ට් එක ඇතුලට යද්දිම අංජලී අල්ල ගත්තා. ඔහුත් අතහැරියේ නෑ. ඇගේ ස්කර්ට් එක උඩින් අල්ලන් හිටියා.
"අත හරිනවා ස්කර්ට් එක තමුසේ හිතන්නේ මන් කවුරු කියලද"
ඈ පොඩ්ඩක් සැරෙන් මුනත් රවාගෙන කියද්දී සුරාජ් බයවෙලා ස්කර්ට් එක අස්සෙන් අත අරන් සීට් එකෙන් වාඩිවුනා. ඒකට නම් ඔහුත් පොඩ්ඩක් අප්සට් ගියා. කිව්වා සැර වැඩිද මන්ද. අසාවත් තිබුනත් මග තොටේ ඉන්න වේස බඩු ගානට වැටෙන්න ඈ කැමති වුනේ නෑ. මූ නම් මහ එක විදියක එකෙක්. බස් වල ගෑණුන්ට හේත්තුව දාගෙන ජැක් ගහ ගහ ගිහිල්ලා ගිහිල්ලම සුරාජ්ට ඇබ්බැහිවෙලාද කියලත් හිතුනා. ඒත් මෙච්චර දේවල් කරන්න සුපිරියටම ෆීලින් දෙන්න ගැහැණුන්ගේ හැගීම් අවුස්සන්න අත්දැකීම් නැති එකෙකුට බෑ. සුරාජ්ට මේ දේවල් වලට ඇබ්බැහි කරපු ගෑණි කවුදැයි ඈට දැනගන්නම ඕන වුනා. බස් එක පැල්මඩුල්ලටත් ඇවිත්. ඇගේ නෙත ගැටුනේ ඔරලෝසු කණුව දිහාවට. ඒකේ ඔක්කොම කටු තියෙන්නේ දොලහේ. කොන්ද කෑගහ ගහ මිනිස්සු ලෝඩ් කරනවා.
"චූටි.. මල්ලියෝ.."
ඈ ආදරෙන් සුරාජ්ගේ බෙල්ල වටේ අත දාල කොල්ලව ලගට ඇදල ගත්ත. බස් එකත් එකපාරටම ඉස්සරහට ඇද්ද.
"ඔයා හොද නැහැ ඔයා මට බැන්න"
"ඇයි මන් බැන්නේ නිකන්ද"
"ඉතින් ඔයානෙහ් කිව්වේ මොනවද ඕන කියලා"
"ඉතින් මොනවද ඕනේ කියලා ඇහුවට ස්කර්ට් එක අස්සේ අත දාන්න කිව්වද"
"මට ඕන දේ පෙන්නන්න නෙහ් හැදුවේ"
"ඉතින් ඕක කටින් කියන්න බැරිද"
සුරාජ් ඈ දිහා බලාගෙන හිටියේ ඇසිපිය නොගහ.
"ඔය කකුල් දෙක මැදින් තියෙන එක ඕන"
"මොකක්ද කකුල් දෙක මැදින් තියෙන්නේ"
"හුත්ත"
අංජලීට බකස්ගාල හිනාගියා. සුරාජ් කොහොම වුනත් කපටිකම වගේම ෆෝවඩ් කොල්ලෙක්.
"එක ඔයාට දුන්නාම මම කසාද බදින කෙනාට මොනවද දෙන්නේ"
"ඉතින් ඔයා කසාද බැදල නෙහ්"
"කවුද කිව්වේ"
සුරාජ් ඇඟිල්ලෙන් මුද්ද පෙන්නුවා.
"කසාද බැදපු නැති අයට මුදු දාන්න බැරිද"
සුරාජ් අංජලී දිහා බලාගෙන හිටිය ටික වෙලාවක්.
"මම හිතුවේ ඔයා කසාද බැදලා කියල නෙහ්"
"නෑ නෙහ් ඔයා මාව බදින්න කැමතිද"
සුරාජ් ඇස් ඇගෙන් ඉවතට ගත්තේම නැහැ.
"ඔයා බොරු කියන්නේ.."
"නෑ ඇත්ත තාම හොද කෙනෙක් හම්බවුනේ නැහැ"
"එහෙනම් ඔයා බදින්න කෙනෙක් ඇති"
"ඒත් නැහැ"
සුරාජ් ඒක විශ්වාස කරේම නැ.
"ඔයාට නම් ඉන්නව නෙහ් කසාද බදින කෙනෙක් එයා නෙහ් ඔයාට මේ හැමදේම උගන්වන්නේ"
"එයාව කසාද බදින්න විදියක් නෑ"
සුරාජ්ගේ කටින් ඉබේටම පැන්න. සුරාජ්ට වඩා අංජලී කපටියි.
"ඇයි ඒ"
සුරාජ් මුකුත් නොකියාම ඇගේ උකුලින් ඔලුව තියාගත්තේ ගොඩක් දුකින්. සුරාජ් ලොකු ප්‍රශ්නයක හිරවෙලාදැයි අංජලීට ඉව වැටුනා. ඔහු ඇගේ උකුලින් ඔලුව ගහගත්තේ හිත කඩන් වැටිලා වගේ. අංජලි කොන්දෙන් නැවිලා සුරාජ්ගේ කම්මුල සෙමින් ඉම්බා.කොල්ලගේ ඇස් වල කදුළු.
"මොකක්ද ඔයට තියෙන ප්‍රශ්නේ"
"එයාට බබෙක් හම්බවෙන්න යනවා"
"කාටද"
"පොඩි අක්කට"
හුකනවා තියලා මූ වගේ දස කැරියෙක්. අංජලීට හිතාගන්න බැරිවුනා. කරකවලා අත් හැරියා වගේ. තමන්ගෙම අක්කද එතකොට මූට මේ හැම වලතු වැඩක්ම උගන්වලා තියෙන්නේ.
"ඒකී මහ පට්ට වේසියෙක් නෙහ්"
කොල්ල හැමතිස්සෙම මුල්ල ඉල්ලුවේ ඒක තමයි.
"ඔයා නම් මාර බඩුවක් නෙහ් තමන්ගෙම අක්කට තමුසේ හිකුවද"
"මගේ වරද. අම්ම එදා පොලේ ගිහිල්ල...."
සුරාජ්ට ඔහුගේ දුක කියාගන්න කෙනෙක් නැතුව තනියම කල්පනා කර කර ගොඩක් වෙලා ඉදලා. කොල්ලා අඩ අඩා එදා වෙච්ච දේ කියන්න ගත්තා.
සුරාජ්ගේ තාත්තා නැතිවුනාට පස්සේ ගෙදර ඔක්කොම බර පැටවුනේ විමලට. ලොකු මහත් වෙච්ච ළමයි තුන් දෙනෙක් නඩත්තු කරන එකත් ලේසි පහසු වැඩක් නොවේ නෙහ්. සුරාජ්ටත් වඩා ඔහුගේ පොඩි අක්කා වෙච්ච නිමාලිටත් වඩා ලොකු අක්කා ඉගෙන ගත්ත නිසා ප්‍රාදේශීය සභාවේ ලිපිකරු පත්වීමක් ලැබුනා. ඒවගේම ඈ රළුයි සැරයි. අකුරට නීතීයට තිතට වැඩ ඕන. ප්‍රාදේශීය සභාවෙම කෙනෙක් එක්ක යාලු වෙලා ලොකු අක්කා ප්‍රියංවදා බැදල ගියාට පස්සේ බර චුට්ටක් සැහැල්ලු වුනත් ජීවිත ගෙනියන්න ඈ ලොකු සටනක් දුන්නා. දෙන්නෙක්ගේ පඩියෙන් ජීවිකාව යම්තම් ගැටගහ ගත්තත් අලුතින් ඇදුමක් කැඩුමක් ගන්නවත් ඒ මුදල ප්‍රමානවත් වුනේ නෑ. ඒත් කොහොම හරි ඈ හැමදේම කාටවත් ණය නැතුව කොන්ද නමන්නේ නැතුව ජිවිතය ඉස්සරහට ගෙනිච්චා.
කලින් දවසේ කඩාගත්ත බඩ ඉරිඟු ගෝනී තුනයි අමු මිරිස් ගෝනියයයි අරන් පාන්දරම පොලට ගෙනියන්න ඕන. සුරාජ් එවා විමලා එක්ක බස් එකට ගිහින් දාල එහෙන්මම ගමේ යාළුව අනුරගේ සයිකලේත් පැදගෙන ඔහුත් එක්කම හේනට ගියා. සුරාජ් හරි විමලා හරි හේනේ ඉන්න දවස් වලට බයිසිකලේ ගෙදර තියලා යන්නේ පොඩි අක්ක නිමාලිට උදේට කන්න දේකුයි දවල් කෑමයි හේනට ගෙනියන්න ඕන හින්දා. හැතැප්ම තුන හතරක් කෙල්ලෙක් කොහොම පයින් යන්නද අනුර සුරාජ්ව හේනෙන් දාල ඔහුත් ටවුමට ගියා. මොකද කලින් දවසේ හිටවපු මිරිස් පැල වලට වතුර දාන්න ඕන. මිරිස් පැලවලට වතුර දාපන් යයි විමලත් කිහිප වතාවක්ම කිව්වත් එක්ක. තවානේ තියෙන පැල ඉන්දවන්න තව පාත්ති කිහිපයකුත් හදන්නත් ඕන. සුරාජ්ගේ පියා හේන කරද්දී හේනේ මැද අතු බෙදී ගිය දැවැන්ත ගහක උඩ පුංචි පැලක් හැදුවා. හේන් ගොවිතැනට අමතරව ඔහු දක්ෂ වඩුවෙක් හින්දා සුරාජුත් ඔහුගේන් මේ ශිල්පය ඉගෙන ගත්තා. ඒකේ හුළං කාලෙටයි වැහි කාලෙටයි. ඉන්නම බෑ. ඔහුගේ පියා නැතිවුනාට පස්සේ විමලගේ උදව්වටයි තනියටයි සුරාජ්වත් එක්ක ගියා. මේ මෑතක සුරාජ් මේ පැල හයිය තියෙන දඩු දාල බිමට ලෑලිත් දාල තව ටිකක් ලොකු කරලා හයි හත්තිය තියෙන විදිහට හැදුව. පියාගෙන් උරුම වෙච්ච වඩු දැනුම ඔහුට ගොඩක් උපකාර වුනා. පිට පලු දාල බිමට පොල් පරාල උඩ අගල් එකාමාරේ ලෑලි දාලා පැල ලොකු කරලා ලස්සනට හැදුවා. පැල උඩට නැග්ගට පස්සේ වටේටම පේනවා. එක පැත්තකින් ස්කෝලේ තව පැත්තකින් හේන් වටකරපු ගන කැලේ. හේනේ ඉදන් ස්කෝලෙට කෙලින් බැලුවොත් මහ දුරකුත් නෑ. හැතැම්මෙකටත් වඩා අඩුයි. සුරාජ්ලගේ ටොයිලට් එක පිටුපසින් බිනරිලගෙයි පියදාස අයියලාගෙයි වැට මායිම දිගේ අඩිපාරෙන් ගිහින් සමීරලගේ ගේ පිටුපසින් කැලේට රිංගන්න ඕන. වමට ගියොත් ස්කෝලේ දකුනු පැත්තට කැලේ මායිමෙන් ගියොත් පියදාස අයියලගේ හේන ගාවට වැටෙනවා. කැලේ පැත්තට වෙන්න ඊට අල්ලපු හේන සුරාජ්ලගේ. ස්කෝලේ පිටුපසින් හංදියට යන්නත් පුළුවන්. නමුත් සුරාජ්ගේ හේන බස් පාරට කිට්ටුයි. හැතැප්ම භාගයක් නෑ. අඩි පාර ගිහිල්ලා වැටෙන්නේ වරුණලගේ පරනගේ ඉස්සරහට. රතිදු සර් කුළියට අරන් ඉන්න ගේ ලගට. ස්කෝලෙට යද්දී ගෙදර ඉදන් ගියත් මහ පාරෙන් යනවට වඩා කැලේ මැදින් යන එක ලේසි වුනත් ළමයි යන්නේ මහපාරෙන් හොල්මන් තියේලු ගෑනු කෙනෙක් බෙල්ලේ වැලදාගෙන මැරිලා ඒ මනුෂ්‍යයා හොල්මනක් වෙලාලු
එදා උදේන්ම ආපු හින්දා උදේට කන්නත් බැරිවුනා. නිමාලි කොයි මොහොතේ එවිදැයි විටින් විට බැලුව. බඩ ගින්නයි මහන්සියයි හොදටම දැනුන හින්දා නිමාලි එන දිහා බලාගෙන හිටියා. බඩගින්නටත් වඩා ඔහුගේ ඔලුවේ තිබ්බේ වෙන දෙයක් නිමාලි වෙච්ච පොරොන්දුව විමලත් නැති එකේ හොදම දවස පියදාස අයියත් අත්ටැක්ටරේ බඩුත් පුරවගෙන පොලේ ගිහින්. පලාතම පාලුයි. හේන්වල් වල කපාපු පාරවල් නැහැනෙහ් වල ගොඩැලි උඩින් බයිසිකලේ පැදගෙන එන්න ඕන. හේන පටන් ගැන්න තැනම තියෙන්නේ ලොකු පතොක් යායක්. සුරාජ් දුරටම දැක්කා නිමාලි බයිසිකලේ පැදගෙන එනවා. හැන්ඩ්ල් එකේ පැත්තක තේ පෝච්චිය එල්ලගෙන අනිත් පැත්තේ රොටී හරී මොනව හරි කෑමක් තිබ්බ පන් මල්ල. පැල ලගටම බයිසිකලෙන් එන්න පුළුවන් හින්දා සුරාජ් ගහෙන් බහින්නේවත් නැතිව පාර දිහා බලාගෙන හිටියා. පතොක් යාය මැදින් එද්දී එකපාරටම බයිසිකලේ බැලැන්ස් නැතුව පතොක් ගාලක් උඩට වැටෙනවා සුරාජ් දැක්ක. එතනින් සුරාජ් එන්නෙත් ගොඩක් ප්‍රවේශමෙන් මොකද එතන කපල දාපු පදුරකුත් තිබුනා. වැටුනෙත් නුහුරු පැත්තට. ඈ වැටුනෙත් කපල දාපු පදුරු ගොඩට. මුලත් එක්ක උඩට මතුවෙච්ච තැන් බේරල එන්න ඕන.
නිමාලි සුරාජ්ට වඩා වැඩිමහල් වුනේ අවුරුදු දෙකයි මාස දෙක තුනකට. හැබැයි සුරාජ් එස්කෝලේ ගියාට ඈ ඕලෙවල් කරලා පස්සේ ගෙදර නැවතුනා. කෙල්ල ලස්සනයි වගේම ඉගෙන ගන්නත් දක්ෂයි. කෙල්ල හොදට විභාගෙත් පාස් වුනා. උසස් පෙළට ගිහිල්ලා මාසයක් නෑ. රතිදු සර් නිමාලිට ගල් කපනවා පන්තියේ කොල්ලෙක් දැකලා වැඩේ ඌ වටේ කියලා එදායින් පස්සේ ඒකි එස්කෝලේ ගියේ නෑ. විමලා රතිදු සර්ට කනේ පාරක් ගහපු කතාවකුත් කියනවා. විමලා බැරිම තැන නිමාලිව ගෙදර නවත්ත ගත්තලු. නිමාලි නම් කියන්නේ බලෙන් එක්ක ගිහින් ගල් කපපු කතාවක්.
"සීදේවි"
කවුරු හෝ කිව්වොත් නිමාලිට මලේ මල
"උබේ අම්මට..."
පටන් අරගෙන හතරවටේටම නෙලනවලු මොකද රතිදු සර් නිමාලිට ගල් කපලා තියෙන්නේ සීදේවි පත්තරේ පිටු බිම එලලලු.
අක්කයි මල්ලියි දෙන්න හිටියෙත් යාළුවෝ වගේ. නිමාලි වැටෙනවා දැක්ක සුරාජ් දනි පනි ගාල ගහෙන් බැහැලැ ඇදගෙන හිටිය සරමත් කැහිපොට ගහගෙන පතොක් යාය පැත්තට දිව්වා. තේ පොච්චිය විසිවෙලා ගිහිල්ලා. පන් මල්ල නම් බයිසිකලේ හැන්ඩ්ල් එකේම රැදිලා. නිමලිගේ ගවුමත් උඩ ගිහිල්ලා රතුපාට ජංගියත් පේනවා බයිසිකලේ කෙලින් කරලා ලැගෙජ් එක ගහලා පොඩි අක්කව නැගිට්ටුවා.
"මෙතන පොඩ්ඩක් හිමින් එන්න එපැයි"
"ඒක මට අමතක වුනා බන් ආ..ව්..කකුල රිදෙනවා.. උබ බඩගින්නේ හින්දා සුනංගු නොවී ආවා"
"උබට ඇවිදගෙන යන්න අමාරුද"
"අර පදුරේ මුලට පස්ස වැදිලා රිදෙනවා"
"ඉදහන් අක්කේ එහෙනම්"
කෙලින් හිටගෙන ඉන්න අමාරු හින්දා ඈ බිම ඇන තියාගෙන වාඩිවුනා. සුරාජ් බයිසිකලේ ලැගෙජ් එක පන්නලා නිමාලිවත් දාගෙන පැල තියෙන ගහ මුලට ආවා.
"උබට පැලට නගින්න අමාරුද පොඩි අක්කේ"
චූටි සීරිම් තුවාලයක් තිබ්බත් එතන තිබ්බ පදුරේ කෝටු කෑලි පස්සේ ඇනිච්ච හින්දා රිදිල්ලක් තිබුනා.
"පුලුවන්"
ඈ පැලට නගිනකම් සුරාජ් ගහමුලට වෙලා බලාගෙන හිටියා. කලින් වෙච්ච පොරොන්දුවත් මතක් කර කර. රතුපාට ජංගියත් එක්ක සුදු ගල්දෙක දකිද්දී සුරාජ්ට මතක් වුනේ ඈ වැටිලා හිටිය හැටි. පොල්ලත් කෙලින් වෙලා. තේ පෝච්චියේ තේත් වැටිච්ච තැන ඉහිරිච්ච හින්දා පොඩි අක්කා පැලට නැග්ගට පස්සේ සුරාජ් ගියා ගහපාමුලට එහායින් ඇති මඩුවට. එතන තමයි කඩාගෙන එන අමුමිරුසුයි බඩ ඉරිඟුයි ගොඩ ගහන්නේ. ලිප අවුලවද්දී සුරාජ්ට මතක් වෙන්නෙම නිමාලිගේ පස්සයි සුදු ගල් දෙකයි තන් දෙකයි. ගෙදර ඉද්දී ඈ එක්ක විහිළුවට පොර බදද්දිත් ඇගේ තන් දෙකයි පුකයි ගොඩක් වෙලාවට මිරිකනවා. සුරාජ්ට මතක් වුනේ දවස් කිහිපයකට කලින් වෙච්ච සිද්දිය. නිමාලිගේ පර්ස් එකෙන් රුපියල් දාහක් ගද්දිම අතටම මාට්ටුවෙලා ඒකත් අරන් සුරාජ් කාමරයට දිව්වා. ඒකට පොර අල්ලද්දී ඇගෙන් බේරුනේ ඇගේ තන් දෙක මිරිකලා.
"ඉදහන් අම්මට කියන්න උබ මගේ තන් මිරිකුවා කියල"
"ඉතින් කියපන් මාත් කියනවා උබ සුනිල් අයියත් එක්ක බැද්දට ගිහිල්ලා කරපුවා"
"අනේ මේ උබ මට කතා හදන්න එන්න එපා"
"උබ හිතන්නේ මම දැක්කේ නෑ කියලද"
"උබ මොනවද දැක්කේ අහල පහල මනුෂ්‍යයෙක් පාරෙදි හම්බවුනාම කතා නොකර යන්න පුලුවන්ද"
"ඉතින් ඕකට බැද්දට රිංගන්න ඕනද කතා කරනවා විතරක් නොවේ ඊටත් එහා එවා දැක්කා උබට ලැජ්ජ නැද්ද බැදපු මිනිහෙකුට රෙද්ද උස්සන්න ඕක නම් මම අම්මට කියනවාමයි"
ඈ නිහඩ වුනා.
"උබ අම්මට කියන්නේ නැහැයි මම දන්නවා"
ඈ හීන් හඩින් කිව්වා.
"නෑ..නෑ.. කියනවා සත්තයි කියනවා උබව බැද්දට ඇදන් ගිහින් කරපු හැම දේම දැක්කා ඌ උබව බඩ කරලා මාරුවෙවී අපි මේකේ වසන්නෙ කොහොමෙයි"
"අනේ.. කියන්න එපා මාව අක්කන්ඩිලහ යවාවී කලින් වතාවේ අම්මගේ කකුල් දෙක අල්ලලා වැදලා පොරොන්දු වුනේ"
"නෑ.. නැ කියනවා උබ කී දොහක් බැද්දට ගෑටුවදැයි අපි දන්නේ කොහොමෙයි උබ ඕක නැවැත්තුවේ නැත්නම් මම ඕකට කොටනවා අම්මපා කොටනවා"
"මගේ ඌට ඇති කැමැත්තක් නෑ ඌ මාව බලෙන් ඇදන් ගියේ අම්ම එහේ ගිහින් රණ්ඩුවෙන හින්දා කිව්වේ නෑ"
"අනේ පලයන් බොරු නොකියා රතිදු සරුත් උබට බලෙන් ගල් කැපුවයි කිව්වෙත් බොරු නෙහ්. අර නාකි පතිරාජයගේ පයියත් උබ උරල තියෙනවා. මම දැක්ක නෙහ් උබ වටපිට බල බල බැද්දට රිංගුව හැටි"
"අනේ කියන්න එපා මල්ලියෝ මම උබට ආදරෙයි නෙහ්. උබ ඔය දාහ තියාගනින්"
"ඉදා උබේ දාහ මේ දාහට වඩා මම උබට ආදරෙයි"
"එහෙනම් උබට මොනවද ඕන"
සුරාජ් පොඩි අක්කා දිහා බලාගෙන හිටියා.
"සුනිල් අයියා උබට කරපු දේ මට උබට කරන්න ඕන"
ඒකට නම් නිමාලිට කේන්ති ගියා. සුරාජ්ගේ කම්මුලටත් ගහලා ඇදෙන් නැගිට්ට
"යකෝ මන් උබේ අක්ක උබ එන්නේ ඔය ජාතියෙන් කියලා දන්නවනම් උබත් එක්ක කතා කරන්නෙත් නෑ"
සුරාජ් කම්මුලත් අත ගගා අතේ තිබ්බ දාහ ඈ දිහාවට විසිකරා.
"බලාගෙන ඉදහන් මම දැන් කරන දේ උබව හෙටම අක්කන්ඩිලහ යවන එක යවනවමයි එක එකාට කියලා ගල් කපාගන්නයි නාකි පකයන්ගේ පයියවල් උරන්නයි පුළුවන්"
සුරාජ් වැඩේ පත්තුකරන විත්තිය නිමාලි දැනගත්තා.
"අනේ එපා.. එයාගේ නීතිවලට යට වෙලා දාසියක් වගේ ඉන්න බෑ. ගිය වෙලාවේ ඉදන් කෑගහන එකේ සීමාවක් නෑ හැම වෙලාවෙම පරන දේවල් මතක් කර කර බනිනවා සීමාවක් නැහැ"
නිමාලි ගොඩක් අසරණ වුනා. හේනේ වැඩ ඉවරවෙලා එන විමලගෙ හඩත් ඇහුනා.
"අන්න අම්මා ආවා බලාගෙන ඉදහන් වෙන දේ"
ඇ සුරාජ්ගේ අතින් අල්ල ගත්තා
"අනේ කියන්න එපා"
"එහෙනම් මම කියපු දේට කැමැති වෙයන්"
නිමාලි ගොඩක් අසරණ විදියට බලලා ඔලුව වැනුවා.
"මල්ලී මොනවද ඔච්චර වෙලා කරන්නේ"
ඈ ගහ උඩ පැලේ ඉදන් කෑගහද්දි සුරාජ්ගේ කල්පනාව බිද වැටුනා.
"ඉදහන් මේ තේ වක්කරගෙන එනකන්"
ඇලුමිනියම් හට්ටියේ බුබුළු දදා වතුර නටනවා. හරියට සුරාජ්ගේ ආශාවන් වගේ. හිතට නැගෙන හැගීම් වගේ. තේඑකත් නිමාලි ගෙනාපු පෝච්චියට වක්කරගෙන විමලගේ කොන්දෙ අමාරුවට ගාන බෙහෙත් තෙල් කුප්පියත් ඉනේ ගහගෙන ගහ උඩ පැලට නැග්ගා.
"උබේ පස්ස තාම රිදෙනවද"
"ගෙදර ගිහිල්ලාම බෙහෙත් තෙල් ටිකක් අම්මට කියලම ගාගන්නවා"
"ඇයි අම්මට කියලා ගාගන්නේ යන ගමන් සුනිල් අයියා හම්බවෙලා එයාටම කියලා ගාගනින්කෝ මට පේන්නේ උබ එද්දිත් බැද්දට රිංගලද කොහේද ඇවිත් තියෙන්නේ ඒවා ගැන හිත හිතාම වෙන්න ඇති එන්න ඇත්තේ"
සුරාජ් එක දිගටම කියවගෙන ගියා. ටිකක් කේන්තියෙන් වගේම කලින් දවසේ පොරොන්දුවත් මතක් කරගෙනම.
"අනේ නෑ උබට මන් පොරොන්දු උනා නෙහ් දැන් එද්දී සුනිල් අයියා හම්බවුනා තමයි හැබැයි මම බැද්දට රිංගුවේ නෑ. උබ දැකලා හවසට අනුලා අක්ක හම්බවෙලා කියනවා කියල බොරුවකුත් කියලා ආවේ"
නිමාලි කියපු විදියට සුරාජ්ට දුකකුත් හිතුනා.
" ඔය රොටිය ගනින් මට බඩගිනියි"
සුරාජ් ඈ දිහා බලලා රොටිය මැද්දට ලුණු මිරිස් තවරගෙන පැල ඉස්සරහට ගියා. හතර දිග්බාගේ කවුරුත් පේන්නෙත් නෑ. අද පොල දවස හින්දා අල්ලපු හේනේ පියදාස මාමත් නැති විත්තිය ඔහු හොදට දන්නවා. ඔහු බට පියල්ල පහතට දාලා ඇය දිහාවට හැරුනා. පැල ඇතුලේ අඩි දෙකක් විතර උසට මැස්සක් ගැහුවේ බත් පත තියාගෙන කන්න ලෙහෙසියටයි පොඩි පොඩි දේවල් තියන්න ඕන හින්දයි. ඈ පස්ස සුරාජ් දිහාවට දික්කරගෙන පෝච්චියෙන් බෙලෙක්කෙට තේ වක්කරනවා.
"ඉදා උබත් කාපන් ඉතින්"
රොටියෙන් බාගයක් කාල ඉතිරි බාගේ ඈ දිහාවට දික් කරා. නිමාලිගේ පස්සත් අතගාගෙන අත පහලට දැම්මා.
"මම කාල ආවේ උබ කාපන් මල්ලියේ"
"සත්තයි කියහන් උබ සුනිල් අයියට එහෙම කිව්වයි"
"උබ ගෙදර යන ගමන් නිකමට එහේට ගොඩවෙලා පලයන් ඒ කරදරේ එතනින් ඉවරයි.
සුරාජ් ඇගේ පස්ස මිරිකුවේ ආසාවෙන් තවත් බලාගෙන ඉන්න බැරි හින්ද. ඈ හැරිලා සුරාජ් දිහා බැලුවත් මුකුත් කිව්වේ නෑ
"මේ රොටි කෑල්ල කාපන්කෝ"
ඔහු කකා හිටපු රොටිය ඇගේ මුවට තිබ්බ. නිමාලි සුරාජ්ට තේ බෙලෙක්කේ දීල පැලේ වටේට ගහපු පිට ලෑලි වලට හේත්තු වෙලා බිමින් වාඩිවුනා. කකුල් පලල් කරලා දනහිස් උස්ස ගත්තා. ගවුම හදා ගත්තෙත් නෑ. ගවුම අස්සෙන් ගල්දෙකත් පේනවා. ජංගියත් පේනවා.
"උබ හොදට තව පාරක් කල්පනා කරපන් මල්ලී ඒ වැඩෙ හොද වැඩක් නොවේ. මගේ අතින් වරදක් වුනා තමයි. සුනිල් අයිය විතරක් නොවේ උබේ යාලුව අනුරත් මට ගල් කපලා තියෙනවා. ඌත් දවසක් දැකලා සුනිල් අයියා මට ගල් කපනවා. ඌගේ කට වහන්න ඌටත් රෙද්ද උස්සන්න වුනා. උබේ අතින් මම අනාථ වුනොත් උබට අක්ක කෙනෙක් නැතිවේවී. මිනිස්සු අපිට ගල් ගහයි උබම දන්නවා නෙහ් උබලාගේ පංතියේ ඉන්න විසාකා එක එකාගෙන් අහන කතා ඒකිගේ අම්මගේ වැරදි වලට මගේ අතින් කලින් ගොඩක් වැරදිත් වුනා තමයි එත් මම තාම කෙල්ලෙක්. මාත් ආසයි ලොකු අක්කා වගේ ලස්සනට පවුලක් වෙලා ලස්සනට ජීවත් වෙන්න"
නිමාලි ගොඩක් අසරණ විදියට කිව්වත් සුරාජ්ට ඒකට මලම පැන්න.
"උබ මාර වේසියෙක් අක්කේ මට පේන විදියට උබ ගමේ හැම එකාටම රෙද්ද උස්සලා"
"අනේ මේ කුණු කතා කියන්න එපා උබත් මට පරන දේවල් මතක් කර කර හිත රිදවනවා නෙහ් අනුරට ගල් කපන්න දුන්නෙ නැත්නම් ඌ වටේට කියනවා නෙහ්"
"ඉදහන් හුත්තිගේ පුතාට හුකවන්න පකයට කනට දෙකක් දීල කතා කරන්නේ තුං විතරක් පකේ යාළුවෝ"
"අනේ මේ උබ උන් එක්ක පැටලෙන්න හදන්න එපා"
සුරාජ්ට මතක් වුනේ අනුරගේ අක්ක චමරි තළ එළලු කෙට්ටු වුනත් ඒක මාර ගෙඩිය. ඒත් ඒකි හරි අහිංසකයි. මොනරාගල ගාමන්ට් එකේ වැඩ කරන්නේ. ඒකිට කොල්ලෙකුත් ඉන්නවා. ඒත් ඌ මහ පට්ට කැරියෙක් සුරාජ් තේ බෙලෙක්කේ මැස්ස උඩින් තියලා ඈ ලගම වාඩිවුනා.
"මම උබට ආදරෙයි අක්කේ. ඒ උබ මගේ අක්ක හින්දා නොවේ"
නිමාලි සුරාජ් දිහා හැරිලා බලලා දන හිසට ඔලුව ගහගත්තා.
"උබට මම පොරොන්දු වෙන්නම් ආයෙත් එහෙම වෙන්නේ නෑ සත්තයි"
නිමාලි දන හිස් එකතු කරාට පස්සේ ගවුම කලවා දිගේ පහලටම වැටිලා. ඇගේ කලවා පුරාම සිහින් කලු රෝම දහඩියට කලව වලටම ඇලිලා. සුරාජ් ඇගේ දනහිස උඩින් අත තියලා කලවා දිගේ පහලට අතගාගෙන ගියත් නිමාලි දන හිසට ඔලුව ගහගෙනම හිටියා. අතත් එක්කම ගවුමත් ඉන ගාවටම වැටුනා. රතු පාට ජංගිය පැත්තකට ගිහින් හුත්තේ මයිලුත් එලියට පැනලා. කලවා දිගේ පහලට ගිය සුරාජ්ගේ අත නැවතුනේ හුත්ත උඩ. සුරාජ් අනිත් අතින් පොල්ල මිරික මිරික නිමාලි දිහා බැලුවා. සුරාජ්ගේ පොල්ලත් හොදට දරදඩු ගැහිලා සරමත් පසාරු කරගෙන එළියට නෙරලා. මාපට ඇඟිල්ලෙන් ජංගිය උඩින් අත ගෑවත් ජංගියත් පැත්තකට පැනපු හින්දා මයිල් බූසිය හොදට ඇගිල්ලට දැනුනා. සුරාජ් ජංගිය අස්සෙන් මෑ ඇටේ මාපට ඇගිල්ලෙන් එහේට මෙහේට කර කර අනිත් අතින් සරම කඩලා නිමාලිගේ අත අරන් පොල්ල උඩ තිබ්බා. ඈ අත දරදඩු කරගෙන ඉදීවී යැයි සිතුවත් එහෙම වුනේ නෑ. පොල්ලට නිමාලිගේ අත තිබ්බා විතරයි ඈ ඔලුව උස්සලා සුරාජ් දිහා බලලා පොල්ල දිහා බැලුවා පුදුමයෙන් වගේ. ඒත් එක්කම පොල්ල ඇගේ සිහින් ඇගිලි වලින් මිරිකුනා. ජංගිය පැත්තෙන් හුත්ත අත ගාමින් හිටිය සුරාජ් ජංගිය ඇතුලට අත දාද්දී ඇගේ දෙපා ඉබේටම පලල් වුනා. මයිල් බූසිය උඩින් අල්ල තියන් ඇගිලි වලින් හුත්ත රවුමට අතගෑවා.
"අම්මෝ මල්ලියෝ මෙකේ ලොකු. සුනිල් අයියගේ එකට වඩා ගොඩක් ලොකුයි බන් දිග .."
"උබ දැක්කේ දැන්ද පොර අල්ලද්දි උබ දවසක් මිරිකුවා නෙහ්"
"නෑ බන් එතකොට මෙහෙම නැගල තිබුනේ නෑ"
නිමාලි සුරාජ්ගේ දෙපාමැදට පැනලා දන බිමට ගහලා කොන්ද කෙලින් කර ගත්තා. ඔහු පුක උස්සලා සරම ඔලුවෙන් ගලවලා කකුල් තවත් පලල් කරා. නිමාලි සුරාජ්ගේ පොල්ල ඉස්සරහ කොන්ද නවලා වැල මිටට බර වුනා. ඈ සුරාජ්ගේ පොල්ලේ උඩු හම පස්සටම කරා. රතුපාට ටොපාගේ මුදුනෙම වතුර බින්දුවක් රැදිලා කොහේට වැටෙන්නදැයි බලාගෙන ඉන්නවා. ඈ එහෙන්මම පහත් වෙලා දිවේ අග ටොපාගේ මුදුනේ තිබ්බා. සුරාජ් ගැස්සිලා ගියා හරියට කරන්ට් එකක් වැදුනා වගේ. අතකින් පොල්ල අල්ලන් දිවේ අග ටොපාගේ මුදුනින් තියලා තද කරගෙන විනාඩියක් විතර හිටියා. සුරාජ්ගේ අත ඇගේ පිට මැද්දෙන් තිබුනේ ඉබේටම. ඇගේ දිව ටොපාගේ වටේ යනවා. සුරාජ් පැල උඩ පොල් අතු දිහා බලාගෙන ඇස් වහගත්තා. ඈ ටොපාගේ මුදුනට කෙල තැම්බක් වක්කරල දෙතුන් වතාවක් ඉස්සරහට පස්සට කරා. ටොපාව තොල් වලට තදින් හිරකරගෙන හෙමින් කට ඇතුලටම දාගත්තා. ඔහු දනහිස් නවාගෙන ඇගේ ඇලපත දිගේ පහලට අත දාල ගවුම උඩින් තන් දෙක මිරිකන්න ගත්තා. සුරාජ්ගේ කලවා දෙකයි ඇට දෙකයි අතගාන ගමන් ඇගේ ඔලුව උස් පහත් වෙන වේගේ ටික ටික වැඩිකරා. නහර පීදිලා මහත් වෙච්ච පොල්ල දිගේ නිමාලිගේ කටින් බේරෙන කෙල ඇටදෙක මැදින් බේරෙනවා. සුරාජ් අත්දෙක ඇගේ ඔලුව උඩ තියාගෙන තාමත් ඉන්නේ පැලේ පොල් අතු දිහා බලාගෙන.
"අනේ.. ඔහොම කරොත් මට යාවී"
ඒත් නිමාලි ඔහුගේ කතා අහන සිහියෙන් නොවේ හිටියේ. ඈ තවත් වේගේ වැඩි කරා. දෙපැත්තට පීරලා ඇති ඇගේ කෙස් වලලු දෙකෙන් තදින් අල්ලගෙන හිටිය සුරාජ් ඇගේ හිස තද කරගෙනම පොල්ල දිහාවට එබුවා. පොල්ලත් උගුරටම බැස්සා. ඈ හිටියේ තවත් ඉවසන්න බැරිම තැන. කෙලත් එක්ක ඇගේ තොල් පොල්ල පාමුලටම රූටල ගිහින්. ඈ ඔලුව දෙපැත්තට ගැසුවත් ඔහු අත බුරුල් කරේම නෑ. ඈ ඔහුගේ කලවයටත් අතින් ගහගෙන ගියා. කරන්ට් එක වැදුනා වගේ ඇගත් එක්ක මොකක්ද වෙලා ගිහින්
"ආහ්..අහ්.. පො..ඩී..අහ්.. ආහ්... අහ්හ්.. ආහ්...ආහ්.. ආහ්.. ආහ්.."
පොල්ලෙන් විදපු කැරි පාරවල් ඇගේ උගුර පතුලටම දෙතුන් සැරේට විද්දට පස්සෙයි නිමාලිගේ හිස බුරුල් කරේ. ඈ අමාරුවෙන් හුස්ම ගනිමින් කැහැ කැහැ පොල්ලෙන් කට මුදව ගත්තත් කට දෙපැත්තෙන් කැරි බේරෙනවා.
"මෝඩයා.."
ඈ එහෙම කිව්වේ ඇස් වලින් කදුළු පෙරාගෙන. "අම්මෝ පොඩි අක්කේ උබ මාරයි බන්"
නිමාලී දනහිසට බර දීල කෙලින් වෙලා ගවුමේ අතින් කට දෙපැත්ත පිහිදාගෙන හිනාවෙනවා.
"උබේ කැරි මාර රහයි බන්"
"ඒ කියන්නේ අර පකයෝ දෙන්නගෙත් කැරි බීල තියෙනවා"
"සුනිල් අයියගේ විතරයි"
"ඇයි රතිදුවගේ නාකියගේ"
නිමාලි ඒකට නම් මුකුත් කිව්වේ නෑ.
සුරාජ් ඇගේ කලවා දෙක යට සායටත් යටින් අත දාල පුක් පලු දෙක ජංගියට උඩින් මිරිකල නිමාලිව බදාගත්තා.
"පොරොන්දු වෙයන් මට ආයෙත් කිසි එකෙක් ලගට යන්නේ නෑ කියලා"
නිමාලි සුරාජ්ගේ බෙල්ල වටේ දෑත් යවලා ඇගේ තන් දෙක අස්සේ සුරාජ්ගේ මුහුන තදකර ගත්තේ ගොඩක් ආදරෙන්.
"මටත් පොරොන්දු වෙයන් පරන දේවල් මතක් කර කර මගේ හිත රිදවන්නෙම නැහැයි පොරොන්දු වෙයන් ජිවිත කාලෙටම අම්මපා මම උබට හැම දේම දෙනව සිංහ සීවලීට පුලුවන් වුනා නම් සිංහභාහුගේ ළමයි හදන්න නිමාලිටත් පුළුවන් වෙන්න ඕන සුරාජ්ගේ ළමයි හදන්න"
තන්දෙක මැද කානුවේ මුහුන තද කරගත් සුරාජ් මාරුවෙන් මාරුවට දෙකම ඉබගෙන ඉබගෙන ගියා. යට සායත් එක්ක ජංගිය කලවා පාමුලටම පහත් කරා. ඒත් ඇගේ ගවුම පහලට වැටුනා. ගවුම යටින් අත දලා පුක් පලු දෙක මිරිකනවා. ඈ තවත් ඔහුව පපුව මැදට තෙරපගත්තා
ඈ ඔහුගේ බෙල්ල නිකටෙන් උස්සලා සුරාජ් දිහා ඔලුව නවලා බලල ඔහුව ආයෙත් පපුවට තුරුල් කරගත්තා. "හැබැයි උබ මාව දාල යන්න බෑ. ගෙදරදි අරහෙන් මෙහෙන් අල්ලන එවා නවත්තපන් අම්මට ආරංචි උනොත් උන්දෑ පපුව පැලිලා මැරේවි"
"මම උබව කවදාවත් දාල යන්නේ නෑ"
නිමාලි යටින් අත් දාල යට සායත් එක්කම ගවුම ගලවල දැම්මා. ඇගේ තන් දෙකට තණ පටේ කප් දෙක මදි. භාගෙට භාගයක් එළියට පැනලා. ඒ මදිවට පුස් හැම තැනම බැදිලා අවර්ණ වෙලා. තන පටේ අතරින් සුරාජ් තන් දෙක ඉබ ඉබ පස්සේ හක් එක පැන්නුවා. තන් පුඩු උල් වෙලා සුරාජ්ගේ කට ඉස්සරහ.
"ඔන්න උබේ ආසාව ඉෂ්ඨ කරගනින්. හැම තිස්සෙම තන් මිරිකුවේ ඒකට නෙහ්"
ඈ කියන්නත් කලින් සුරාජ් තන් පුඩුවක් කට ඇතුලට දාගත්තා. මුලු තනේම පුලුවන් තරම් කට ඇතුලටම දාගද්දී ඈට පුංචි හිනාවක් පැන්න.
"ඔහොම නොවේ පැටියෝ ඉස්සෙල්ලා දිවේ තුඩෙන් තන පුඩුව එහෙට මෙහේට කරපන් මේ කලු ලපේ වටේ දිව ගෙනියපන් ඊට පස්සේ උරපන්"
ලොකුවට තන් දෙක ඕන කිව්වට සුරාජ් තන් උරන විදියවත් දැන ගෙන හිටියේ නෑ. සුරාජ් දිවේ තුඩින් තන් පුඩුව වටේ දිව ගෙනියන ගමන් අනිත් අතින් පුක මිරිකනවා. නිමාලි පුක අතගගා හිටපු අත අරන් අනිත් තනේ උඩින් තිබ්බා.
"ඕක උර උරා මේ තන් පුඩුව ඇඟිලි දෙකෙන් රෝල් කරපන්"
සුරාජ්ට ක්‍රමේ තේරුම් ගියා.
"චුට්ටක් හප හප උරපන්"
ස්කොලේ පාඩම් පොතේ සිය සැරයක් කිව්වත් තේරුම් නොගත්තත් නිමාලි දෙවතාවක් කියන්න කලින් හැම දේම සුරාජ් තේරුම් ගත්තා විතරක් නොවේ කිව්වටත් වඩා හොදින් ආශාවෙන් කරා. තන් පුඩු සෙමින් වික විකා උරද්දී ඈගෙන් කෙදිරිලිත් පිටවුනා.
"ආහ්.. ම..ල්..ලි..යෝ.. ත..ව.. ත..ව..උ..ර..පන්..ආහ්..ම්හ්..ආහ්.. ම්. ව..ස්..තුවේ..ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. උ..ර..පන්.. අ..න්.න.. එ.හෙ.ම..ආහ්" සුරාජ් චප්..චප්.. ගගා තනේ ඇද ඇද උරද්දී පැලේ උඩට දාපු පොල් අතු දිහා බලාගෙන දෑස් තද කරගෙන ලාවට කෙදිරිගානවා. සුරාජ්ගේ පොල්ල උඩ බලාගෙන ඉන්නවා වගේ කෙලින් වෙලා. ඔහු තන් දෙකම එකට තියලා දෑතින් තද කරන් දිවෙන් කලත කලත සුරුස් සුරුස් ගාලා උරනවා. ඈට ඉවසගන්නම බැරුව දෑතින්ම සුරාජ්ගේ හිස තන් දෙකට තියලා තදකරා.
"උබ සැප දෙයියෙක් බන්"
සුරාජ් දන පොලොත්තට බර දීලා ඇගේ බඩ දිගේ ඇතිල්ලීගෙනම නැගිට්ටා.
"ඉදහන් අද උබව දිව්‍ය ලෝකෙට එක්ක යනවා"
සුරාජ්ගේ පොල්ල ඇගේ කලව දෙකම මැදට හිටියා. ඈ කකුල් පලල්කරලා පොල්ල කලවා අස්සේ හිරකර ගත්තා හුත්තෙ මයිල් කැලෑවට යටින්. සුරාජ් තන්දෙකට දීපු සැපට හුත්තත් හොදටම තෙත් වෙලා කලව දිගටත් හුතු ජූස් ගෑවිලා. සුරාජ් ඇගේ යටි තොල කට ඇතුලට දාගෙන උරද්දී ඈත් ඔහුගේ උඩු තොල උරන ගමන් සෙමින් උකුල ඉස්සරහට පස්සට පද්දනව. සුරාජ්ගේ ඔලුවෙන් අල්ලගත්ත නිමාලී ඔහුගේ කටින් දෙතොල් මුදා ගෙන බෙල්ල දිගේ පහල ඉදන් උඩට ලෙවකන ගමන් විටින් විට තොල් දෙකත් උරාගෙන ගියා. නිමලී උකුල පැද්දිලි නතර වෙද්දී සුරාජ් පටන් ගත්තා මයිල්බුසියත් එක්කම හුතු තොල් ඇඹරෙන්නම වේගෙන් ඉස්සරහට පස්සට වෙද්දී ඈට ඉවසගෙන ඉන්නම බෑ. පොල්ල අල්ලලා හුත්තට බස්ස ගන්නමමයි හිතුනේ. සුනිල් අයිය එක්ක ගල් කපද්දී මෙහෙම සැපැක් ලැබිලම නෑ. පොල්ල පුක පැත්තෙන් එළියටත් පනිනවා. සුරාජ්ගේ තොල් ඉරිල්ල නම් සුපිරියටම තිබුනා. එවා නම් නිමාලි ඉගැන්නුවේ නෑ. ඔහු කට ඇතුලට දිව දාලා කට වටේ ගෙනියන ගමන් දිවත් උරන්න ගත්තා.
"මල්ලී.. පොඩ්ඩක් ඉදහන්"
ඈ කට නිදහස් කරගෙන පැලේ බිමට ගහගෙන හිටපු දන හිස් උස්සලා දෙපා හැකි තරම් පලල් කරා. පොල්ල මුලින් අල්ල ගෙන සුරාජ්ගේ යටි තොල උරන ගමන් හුතු තොල් වටේ පොල්ල ගාවන්න ගත්තා ගොඩක් ආශාවෙන්. ඒකට නම් සුරාජ්ට දමලා අනින්නම හිතුනා. ඈත් හුතු තොල් පොල්ලෙන් මෑත් කර කර හුත්ත කලතන ගමන් ඔහුගේ තොලුත් උරාගෙන යනවා. නිමාලි පොල්ලේ ටොප් එකම හුත්තට බස්සලා වේගෙන් ඉස්සරහට පස්සට කරන ගමන් ටොපාගෙන් හුත්ත ඇතුලට දාල කලතන්න ගත්තා. ඒක සුරාජ්ට දරාගන්නම බැරිවුනා. හැගීම් සමුදායකින් හිත එක තැන නැවතුනා වගේ වුනා. ඔහු නිමාලිව තදින්ම බදාගත්තා. ඈ තාමත් පොල්ල අල්ලාගෙන හුත්ත ඇතුලේ ටොපා බස්සගෙන කලතනවා. සුරාජ් ඇගේ ඇගට තවත් බරවෙද්දී ඈට වාරු නැතුව උඩබැලි අතට වැටෙන්න ගියත් අත පැලේ ලෑල්ලට ගැහුවත් ඈත් එක්කම දෙපාත් පලල් කරගෙන පහත් වුනා. පොල්ල යකඩයක් වගේ හුත්ත ඉස්සරහ නලියනවා. හුත්තත් හුතු ජූස් වලින් නැහැවිලා මයිල් බූසිය හුතු ජූස් වලින් එකට ඇලිලා. සුරාජ් මාපට ඇගිලි දෙකෙන් හුතු තොල් පලල් කරා. රෝසම රෝස පාටයි. ඔහුත් නිමාලි කරා වගේ ටොපා හුත්ත ඇතුලට ඔබලා වටේට කරකවද්දී ඈ ආසාවෙන් කකුල් තවත් පලල් කරන් ඔහු දිහා බලාගෙන හිටියා. ටොපාට උඩින් මාපට ඇගිල්ල තියල තද කරා. ඈ ඔහු දිහා බලාගෙන ඉන්නේ ඇතුලට දාපන් දාපන් කියන්න වගේ. සුරාජ් දෑස් වහගෙන වෙර යොදලා ගහපු පාර හුතු බිත්ති දෙබෑ කරන් හුත්ත ඇතුලට පොල්ලෙන් බාගයක් බැස්ස.
"අ..ම්මෝ... රිදෙනවා.. ඉන්න බෑ ආව්..අනේ."
නිමාලි මොර තියන්න ගත්තා පොල්ල වටේන් බේරෙන ලේ බින්දු නිමාලිගේ යට සාය උඩට වැටුනා. සුරාජ් ඇගේ කිහිලි දෙපැත්තෙන් වැලමිට ගහල කොන්දෙන් පහත් වී ගෙනම පුක චුට්ටක් පස්සට අරන් තවත් පහරක් ගැහුවා. දෑස් තද කරන් යටි තොල හපාගත්තා.
"උබට රිදුනද"
ඇගේ ඇස් වලින් කදුළුත් පැනල ඇස් දෙක දෙපැත්තෙන් බේරෙනවා. සුරාජ් හෙමින් හෙමින් ඉස්සරහට පස්සට පද්දන්න ගත්තා. නිමාලී ඔහුගේ පපුව දෙපැත්තෙන් අල්ලන් මිරිකගෙන ඉන්නවා.
"කියපන්කෝ රිදෙනවද කියලා"
ඈ හිස දෙපැත්තට වනලා දෑතින්ම සුරාජ්ගේ පපුව අතගාන්න ගත්තා. සුරාජ්ගේ පොල්ලටත් චූටි වේදනාවක් දැනුනත් ඒක ටික ටික අඩුවෙලා ගියා. පොල්ල හුත්ත ඇතුලටම බැහැලා. ගහන පාරට ඇටදෙකත් ඇගේ පුකේ වදිනවා. ඔහු තව වේගයෙන් ගහන්න ගත්දී ඈගේ වේදනවා අඩුවෙලාම ගිහින් අමුතුම සැපක් ගලාගෙන ආවා. සුරාජ් තවත් වේගේ වැඩි කරලා ගහගෙන යනවා. නිමාලි දෑතීන්ම සුරාජ්ගේ බෙල්ල බදාගෙන ආශාවෙන් ඔහුගේ ඇස් දිහා බලාගෙනම හිටියා. ඔහු හති වැටෙනකම්ම ගහගෙන ගහගෙන ගියා විනාඩි දහයක් විතර. ඔහුගේ බෙල්ල බදාගෙන හිටිය නිමාලි ඔහු කොන්ද කෙලින් කරගනිද්දීම සුරාජ්ගේ උකුල උඩ දෙපැත්තට කකුල් දාගෙන ඈත් කෙලින් වුනා. ඔහුගේ බෙල්ල බදාගෙන හිටියේ සුරාජ්ගේ හිකිල්ලට මෝහනය වෙලා වගේ. හුතු ජුස් බේරුනු හුත්තට පොල්ල තියද්දීම ඈ පස්ස ඉස්සු සැනින් පොල්ලත් ඇතුලට ගියේ සයිකලේ හුළං පොම්පේ වගේ. තදට තිබ්බ හුතු බිත්ති දෙබෑ කරගෙන පොල්ල ඇතුලට බහිද්දී දැනෙන සනීපේට නිමාලි වගේම සුරාජුත් වශී වුනා. අමුතුවෙන් කියන්න උගන්වන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ. නිමාලි සුරාජ් බදාගෙන උස් පහත් වෙන්න ගත්තා. දෙන්නම හිකිල්ලට ආධුනිකයන් නිසා දෙතුන් වතාවක් පොල්ල හුත්තෙන් පැන්නත් ටිකෙන් ටික ක්‍රමේ අල්ලගෙන යටි තොල හපාගෙන ජ්ජ් තවත් වේගේ වැඩි කරා. සුරාජ් ඇගේ තට්ටම් මිරික මිරික ඈව තවත් දිරිමත් කරා. පැලේ කවුලුවෙන් හමා එන හුළං පහර පවන් ගහනවා වගේ දහඩිය බිදක් තිබුනත් ඒක ගානක් වුනේම නෑ. ඇගේ කෙදිරිලි පැලෙන් එපිටට සිසාරා ගියත් අහගෙන ඉන්න බල්ලෙක්වත් හිටියේ නෑ. ඈ හති දමා වේගේ අඩුවෙද්දී ඈ හොදටම කුල්මත් වෙලා හිකිල්ලට වශී වෙලා හිටියේ.
"මල්ලියෝ පුක උස්සලා ගහපන් කෝ"
ඔහුට ඒක තේරුනේ නෑ. ඈට මතක් වුනේ ලොකු අක්ක බැදපු අයියා අක්කට දවසක් හුකපු හිකිල්ල මතක් වුනා. පොල්ලෙලි ගහලා අක්ක මහන්සි අරිද්දී අත් දෙකට බර දීල පුක උස්ස උස්ස ඒකා අක්කට හුකපු හැටි මතක් වුනා.
"අත් දෙකට බර දීල ඉස්සි ඉස්සී ගහපන්"
ඔහුට ක්‍රමේ තේරුනේ එහෙම කියද්දී. ඈ හති දම දමා ඔහුව බදාගෙන ඉද්දී ඔහු අත් දෙකට බර දීල පුක උස්සගෙන ගහන්න ගත්තා ඇගේ පුකයි ඔහුගේ උකුලයි එකට වදිද්දි තට තට ගාන සද්දේ පැතිරී ගියා. ඔහුත් වෙර දාලම ගහගෙන ගියත් වැඩේට අලුත් නිසා හරියට වැදුනේ නෑ. ඔහුගේ හැගීම් උපරිමයටම ඇවිස්සිලා. සුරාජ් ආයෙත් ඈව බිම පෙරලගත්තා ඈත් ඔහුගේ බෙල්ල බදාගෙනම දෙපා තවත් පලල් කරගෙනම පහත් වුනා. මේ වෙද්දී නිමාලිට වගේම සුරාජ්ගේත් හැගීම් උපරිමයටම ඇවිත් තිබුනේ. ආයෙත් හුත්ත ඇතුලට පොල්ල දාගෙන ගහගෙන ගහගෙන ගියේ ඔහුට පුලුවන් උපරිම ශක්තියම දාලා ගහන ගහන පාරට ඈ ඉස්සරහට විසිවෙනවා. ඔහු ඇගේ කිහිලි යටින් අතදාල ඇගේ උරහිස් අල්ලා ගත්තා. ඈත් ඔහුගේ බෙල්ල බෙදාගෙන ගහන ගහන පාරට ඔහුව ඉබින්න ගත්තා. දෙපා සුරාජ්ගේ ඉන දෙපැත්තට ගහගත්තා. දැන් නම් සුරාජ් ගහන පාරවල් හුතු පතුලටම වදිනවා. ඇගේ කෙදිරිලි ටිකෙන් ටික වැඩිවුනා. කෙදිරිලි ඇහෙද්දී ඔහු තව තවත් ප්‍රාණවත් වුනා.
"ආහ්...ම්හ්.. ග..හ..පන්. ත..ව..හ..යි..යෙන්...ආහ්ම්හ්.හු..ත්.ත.. පැ.ලෙ.. න්..න.. ග..හ.ප.න්..ම්හ් ම..ල්..ලී.. ම්හ්.. ආහ්.. ත.. ව.. හ..යි..යෙන්.. ග..හ..ප පන්.. ම්හ්..ආහ්.. ම්හ්.. ත.ව..ම්හ්...ආහ්.. පො.ඩි..අ.ක්.කව. බ.ඩ..ක..ර..හ..න්. ම්හ්.. ආහ්.. ම.ල්..ලි..යෝ.. උ බ..න..ම්.. මා.ර..යි.. ආහ්.. අ..න්.න.. එ..හෙ..මා ආහ් සැ..නී..ප..යි.. ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්.. ආහ්.. ස..නී..පයි.. ආහ්.. ම්හ්.. ම්හ්.. උ.බ..න. ම..ම.. කා..ට..ව..ත්.. දෙ.. න්..නේ ..නෑ.. "
ඇගේ කෙදිරිලි තවත් වැඩිවුනා.දෑතින් සුරාජ්ගේ බෙල්ල බදාගෙන දෙපා ඔහුගේ ඉන මැදට තියාලා පටලව ගත්තා. ඔහු තව තවත් ඉස්සි ඉස්සී ගහගෙන ගියා..
"මට.. ය..න්..න.. ව..ගේ.. ත..ව..හයි..යෙන් ගහ..පන්.."
ඈගේ කෙදිරිලි හඩත් එක්කම ඔහුගේ ඇට දෙකත් හිරිවැටීගෙන පොල්ල දිගේ ආපු කැරි ලෝඩ් එක ඇගේ හුතු පතුලටම විද්දා ඈ වෙර දාල දෑත් සහ දෙපා දරදඩු කරගෙනම ඔහු බදාගත්තා. ඈගේ ඇග උඩම හතිදාගෙන නිසල වෙද්දී ඈත් දෙපා සහ දෑත් ඔහුගෙන් මුදව ගෙන පැලේ බිම වැතිරුනා. සුරාජ්ගේ පොල්ලෙන් ලේත් ඇවිත් කැරි එක්ක බේරෙනවා. වුනේ මොකක්ද කියලා ඈට තේරුනේ තවත් විනාඩියකට පස්සේ. ඔහුව අනිත් පැත්තට පෙරලුවා. කෙන්ද කෙලින් කරලා දෙපා නවලා පලල් කරගෙන හුත්ත දිහා බැලුවා. සුරාජ්ගේ කැරිපාර හුත්ත ඇතුලෙන් බිමට බේරෙනවා.
"ඕයි.. මල්ලී...."
සුරාජ් ඈ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා.
"මන්.. බඩවෙයි.. මල්ලී.. මොකද දැන්.. කරන්නේ"
ඒ කතාව ඇහුනට පස්සේ සුරාජ් ඉබේටම කෙලින් වුනා.
"අපි.. කොහේ.. හරි.. යමු"
"අම්මා.. පැලිල මැරෙයි ඕයි"
"අම්මට හෙමින් කියන්නම් උබට මන් ආදරෙයි කියලා"
නිමාලි ඔහු දිහා බලාගෙනම හිටියා. සුරාජ්ට තාම දාහාතයි දහ අට ලබන්න මාස ගානක් තියෙනවා. බඩට පැටියෙක් ආවොත් කරන්නේ මොනවදැයි ඈට හිතාගන්න බැරි වුනා. සුරාජ්ට් දැන් තමයි තේරෙන්නේ කරපු වැඩේ බරපතලකම. නිමාලි මේ දේවල් වෙන්න කලින් කියපුව තේරුනේ දැන්. සුරාජ් ඈව බදාගත්තේ ගොඩක් ආදරෙන්.
"උබ මම කවදාවත් තනි කරන්නේ නෑ අක්කේ උබත් එක්ක මම හැමදාමත් ඉන්නවා එන විදියට අපි හැමදේටම මුහුණ දෙමු"
සුරාජ් කිව්වේ ලොකු මිනිහෙක් වගේ. ඔහු එහෙම කියද්දී ඈට ලොකු ගැම්මක් හිතට ආවා.
සුරාජ්ගේ කතාව ඉවර වෙද්දී බස් එක උඩවලවටත් කිට්ටුයි. සුරාජ් කියපු විදිහට එදායින් පස්සේ කිහිප වතාවක් හේනේ පැලේදි නිමාලි එක්ක ඉදලා තියෙනවා. කාගෙද වරද කියන්න අංජලීට තේරෙන්නේ නෑ ඒ මොනවා වුනත් අංජලීට එක දෙයක් තේරුනා. කොල්ල ෆෝවඩ් වගේම කපටිකමත් හොදටම තියෙනවා. ඇටෙන් පොත්තෙන් එලියට ආපු ගමන් හොද හොද වැඩ කරාට කොල්ලට හොද මොලයක් තියෙනවා. ඉස්සරහට කොල්ල ඈට ගොඩක් වටිනවා කියලත් තේරුම් ගියා. ලියන මහත්තයා තරම් කපටිකම් නැතිවුනත් ඔහුත් එක්ක හැප්පෙන්න නම් කොල්ල ගොඩක් ඈට ප්‍රයෝජනවත් වේවි කියලත් හිතුනා. සුරාජ් කතාව කිව්වට පස්සේ ඔහුට ඇගේ උකුලෙම නින්ද ගියා.
sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9
sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9
sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9
sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9
sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala wal katha sinhala wela katha sinhala wal katha wal katha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9 sinhala walkatha sinhala wela katha sinhala wal katha walkatha9